പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ രാഷ്ട്രീയം നിരുപാധികമായ രാജാവിന്റെ കൈകളിൽ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. മധ്യകാല പോരാട്ടത്വം അവസാനിക്കുകയും പകരം ശക്തമായ ദേശീയ രാജവാഴ്ച നൽകുകയും ചെയ്തു. മധ്യകാലഘട്ടത്തിൽ, നോബൽ, ഫ്യൂഡൽ പ്രഭുക്കന്മാർ സ്വാധീനമുള്ള രാഷ്ട്രീയ ശക്തികളായിരുന്നു, കാരണം സൈനിക സേന പണിയാൻ അവർക്ക് അധികാരമുണ്ടായിരുന്നു. അതിനാൽ, ഈ രീതി സമകാലിക ഭരണാധികാരികളെ ദുർബലപ്പെടുത്തി, കാരണം ഭരണാധികാരികൾക്ക് സുരക്ഷയിലുള്ള ഫ്യൂഡൽ സേനയെ ആശ്രയിക്കേണ്ടിവന്നു. എന്നാൽ തോക്കുകളും വെടിക്കോണെന്നും കണ്ടെത്തിയതോടെ, ഫ്യൂഡൽ നേതാക്കളുടെ ശക്തി നിരസിച്ചു, അവരുടെ രാഷ്ട്രീയ ശക്തി ഛേദിക്കപ്പെട്ടു. ആധുനിക കാലഘട്ടത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ, ഫ്യൂഡൽ ആചാരങ്ങൾ നിർത്തലാക്കുകയും രാജാവിന്റെ പ്രാധാന്യവും ശക്തിയും വർദ്ധിക്കുകയും പുരോഹിതൻ വർദ്ധിക്കുകയും ചെയ്തു. ഗൺ ഗൺമാൻ രാജാവിന്റെ ശക്തി വർദ്ധിപ്പിച്ചു. സായുധ സൈനിക സേനയുടെ ശക്തിയാൽ രാജാവ് ശക്തമായ കേന്ദ്ര ദേശീയ തന്ത്രപ്രധാന സർക്കാരിനെ സ്ഥാപിച്ചു. അതിനാൽ, രാജവാഴ്ചയുടെ ഉയർച്ചയെയും ദേശീയവാദ ആശയങ്ങൾ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. മധ്യകാലഘട്ടത്തിൽ, എല്ലായിടത്തും ക്രിസ്ത്യാനിയെ മുഴുവൻ ജനതയെ നയിച്ചു. കൂടാതെ, ക്ലാസ് മെമ്മറിയും പ്രാദേശിക താൽപ്പര്യങ്ങളും ദേശീയതയിലെ വർദ്ധനവിനെ തടസ്സപ്പെടുത്തി. എന്നിരുന്നാലും, ഫ്യൂഡലിസത്തിന്റെ പതനം ഒരു കൈയ്യിൽ ശക്തമായ രാജവാഴ്ചയുടെ ഉയർച്ചയ്ക്കും മറുവശത്ത് ജനങ്ങളുടെ പ്രാധാന്യത്തിനും കാരണമായി. ക്ലാസ് താൽപ്പര്യങ്ങൾക്ക് വിപരീതമായി, സാധാരണക്കാർ ഐക്യപ്പെട്ടു, അത് ദേശീയ പൊതുവായ സിൽട്ടിന്റെ ആശയം ലയിപ്പിക്കുകയും ദേശീയ താൽപ്പര്യങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. നാഷണൽ ഓറൈർ എന്ന ആശയം ദേശീയ പരമാധികാരിയുടെ ആദർശങ്ങൾക്ക് പ്രസവിച്ചു. യൂറോപ്പിൽ നിന്നുള്ള രണ്ട് നേതാക്കളുടെ ക്രിസ്ത്യൻ രാജ്യത്തിന് അതിന്റെ നിലനിൽപ്പ് നഷ്ടപ്പെടുകയും സ്വതന്ത്ര ദേശീയ സമൂഹത്തെ സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്തു. രാഷ്ട്രീയം അന്തർദ്ദേശീയമായിത്തീർന്നു, സർക്കാരുകളുടെ വൈരാഗ്യം വൈദ്യുതി സമത്വത്തിന്റെ നയത്തിന് അടിത്തറയിട്ടു.
Language -(Malayalam)