1890 ஆம் ஆண்டில், தேக்கு வன கிராமமான ராண்டப்லதுங் கிராமத்தைச் சேர்ந்த சுண்டிகோ சாமின், வனத்தின் மாநில உரிமையை கேள்விக்குள்ளாக்கத் தொடங்கினார். காற்று, நீர், பூமி மற்றும் மரத்தை அரசு உருவாக்கவில்லை என்று அவர் வாதிட்டார், எனவே அதை சொந்தமாக்க முடியவில்லை. விரைவில் ஒரு பரவலான இயக்கம் உருவாக்கப்பட்டது. அதை ஒழுங்கமைக்க உதவியவர்களில் சாமினின் மருமகள். 1907 வாக்கில், 3,000 குடும்பங்கள் அவரது யோசனைகளைப் பின்பற்றி வந்தனர். டச்சுக்காரர்கள் அதை ஆய்வு செய்ய வந்தபோது சில சாமினிஸ்டுகள் தங்கள் நிலத்தில் படுத்துக் கொண்டு எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர், மற்றவர்கள் வரி அல்லது அபராதம் செலுத்தவோ அல்லது உழைப்பைச் செய்யவோ மறுத்துவிட்டனர்.
மூல கிராம்
காலனித்துவ ஜாவாவில் யுனைடெட் ஈஸ்ட் இந்தியா கம்பெனியின் அதிகாரி டிர்க் வான் ஹோகென்டார்ப் கூறினார்:
‘படேவியன்ஸ்! ஆச்சரியப்படுங்கள்! நான் என்ன தொடர்பு கொள்ள வேண்டும் என்று ஆச்சரியத்துடன் கேளுங்கள். எங்கள் கடற்படைகள் அழிக்கப்படுகின்றன, எங்கள் வர்த்தகம் குறைந்து வருகிறது, எங்கள் வழிசெலுத்தல் வடக்கு சக்திகளிலிருந்து கப்பல் கட்டுவதற்கான அபரிமிதமான பொக்கிஷங்கள், மரக்கட்டைகள் மற்றும் பிற பொருட்களுடன் நாம் வாங்குகிறது, மேலும் ஜாவாவில் நாங்கள் போர்க்குணமிக்க மற்றும் வணிகப் படைகளை அவற்றின் வேர்களை தரையில் விட்டுவிடுகிறோம். ஆமாம், ஜாவாவின் காடுகள் குறுகிய காலத்தில் ஒரு மரியாதைக்குரிய கடற்படையை உருவாக்க போதுமான மரக்கட்டைகளைக் கொண்டுள்ளன, எல்லாவற்றையும் (வெட்டுதல்) ஜாவாவின் காடுகள் வெட்டப்பட்ட அளவுக்கு வேகமாக வளரும், மற்றும் இருக்கும் நல்ல கவனிப்பு மற்றும் நிர்வாகத்தின் கீழ் விவரிக்க முடியாதது. ‘
டிர்க் வான் ஹோகென்டார்ப், பெலுசோ, பணக்கார காடுகள், ஏழை மக்கள், 1992 இல் மேற்கோள் காட்டப்பட்டுள்ளது. Language: Tamil