قانون اساسی در مورد اختیارات نخست وزیر یا وزرا یا روابط آنها با یکدیگر زیاد نمی گوید. اما به عنوان رئیس دولت ، نخست وزیر دارای اختیارات گسترده ای است. او جلسات کابینه را می گیرد. او کار بخش های مختلف را هماهنگ می کند. تصمیمات وی در صورت بروز اختلافات بین ادارات نهایی است. وی نظارت عمومی وزارتخانه های مختلف را انجام می دهد. همه وزیران تحت رهبری وی کار می کنند. نخست وزیر کار را به وزرا توزیع و توزیع مجدد می کند. او همچنین این قدرت را دارد که وزرا را برکنار کند. وقتی نخست وزیر ترک شد ، کل وزارتخانه ترک می کند.
بنابراین ، اگر کابینه قدرتمندترین نهاد در هند باشد ، در کابینه ، نخست وزیر است که قدرتمندترین است. اختیارات نخست وزیر در کلیه دموکراسی های پارلمانی جهان در دهه های اخیر چنان افزایش یافته است که دموکراسی های پارلمانی بعضی اوقات به عنوان شکل نخست وزیر دولت شناخته می شوند. از آنجا که احزاب سیاسی نقش مهمی در سیاست دارند ، نخست وزیر کابینه و پارلمان را از طریق حزب کنترل می کند. رسانه ها همچنین با ایجاد سیاست و انتخابات به عنوان رقابت بین رهبران ارشد احزاب ، به این روند کمک می کنند. در هندوستان نیز چنین تمایل به تمرکز قدرتها را در دست نخست وزیر دیده ایم. جواهارل نهرو ، نخست وزیر نخست وزیر هند ، از آنجا که تأثیر زیادی بر مردم داشت ، اقتدار عظیمی را اعمال کرد. ایندیرا گاندی همچنین در مقایسه با همکارانش در کابینه یک رهبر بسیار قدرتمند بود. البته میزان قدرت حاصل از نخست وزیر نیز به شخصیت شخصیتی که در آن مقام دارد بستگی دارد.
با این حال ، در سالهای اخیر ظهور سیاست ائتلاف محدودیت های خاصی را در مورد قدرت نخست وزیر تحمیل کرده است. نخست وزیر دولت ائتلاف نمی تواند همانطور که دوست دارد تصمیم بگیرد. او مجبور است گروه ها و جناح های مختلفی را در حزب خود و همچنین در بین شرکای اتحاد قرار دهد. او همچنین باید به دیدگاه ها و مواضع شرکای ائتلاف و احزاب دیگر توجه کند که حمایت از بقای دولت بستگی دارد.
Language: Persian