நமக்கு ஏன் ஒரு அரசியலமைப்பு தேவை, அரசியலமைப்புகள் என்ன செய்கின்றன என்பதைப் புரிந்துகொள்ள தென்னாப்பிரிக்க உதாரணம் ஒரு சிறந்த வழியாகும். இந்த புதிய ஜனநாயகத்தில் அடக்குமுறையாளரும் ஒடுக்கப்பட்டவர்களும் சமமாக ஒன்றாக வாழ திட்டமிட்டிருந்தனர். அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் நம்புவது எளிதாக இருக்காது. அவர்களுக்கு அவர்களின் அச்சங்கள் இருந்தன. அவர்கள் தங்கள் நலன்களைப் பாதுகாக்க விரும்பினர். பெரும்பான்மை ஆட்சியின் ஜனநாயகக் கொள்கை சமரசம் செய்யப்படவில்லை என்பதை உறுதிப்படுத்த கறுப்புப் பெரும்பான்மை ஆர்வமாக இருந்தது. அவர்கள் கணிசமான சமூக மற்றும் பொருளாதார உரிமைகளை விரும்பினர். வெள்ளை சிறுபான்மையினர் அதன் சலுகைகளையும் சொத்துக்களையும் பாதுகாக்க ஆர்வமாக இருந்தனர்.
நீண்ட பேச்சுவார்த்தைகளுக்குப் பிறகு இரு கட்சிகளும் ஒரு சமரசத்திற்கு ஒப்புக்கொண்டன. வெள்ளையர்கள் பெரும்பான்மை ஆட்சி மற்றும் ஒரு நபரின் ஒரு வாக்கு என்ற கொள்கைக்கு ஒப்புக்கொண்டனர். ஏழைகளுக்கும் தொழிலாளர்களுக்கும் சில அடிப்படை உரிமைகளை ஏற்கவும் அவர்கள் ஒப்புக்கொண்டனர். பெரும்பான்மை விதி முழுமையானதாக இருக்காது என்று கறுப்பர்கள் ஒப்புக்கொண்டனர் .. பெரும்பான்மையானவர்கள் வெள்ளை சிறுபான்மையினரின் சொத்தை பறிக்க மாட்டார்கள் என்று அவர்கள் ஒப்புக்கொண்டனர். இந்த சமரசம் எளிதானது அல்ல. இந்த சமரசம் எவ்வாறு செயல்படுத்தப்படும்? அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் நம்ப முடிந்தாலும், எதிர்காலத்தில் இந்த நம்பிக்கை உடைக்கப்படாது என்பதற்கான உத்தரவாதம் என்ன?
அத்தகைய சூழ்நிலையில் நம்பிக்கையை உருவாக்குவதற்கும் பராமரிப்பதற்கும் ஒரே வழி, அனைவருக்கும் கட்டுப்படும் விளையாட்டின் சில விதிகளை எழுதுவதாகும். இந்த விதிகள் எதிர்காலத்தில் ஆட்சியாளர்கள் எவ்வாறு தேர்வு செய்யப்பட வேண்டும் என்பதைக் குறைத்துள்ளனர். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசாங்கங்கள் என்ன செய்ய அதிகாரம் அளிக்கப்படுகின்றன, அவர்களால் என்ன செய்ய முடியாது என்பதையும் இந்த ஒரு விதிகள் தீர்மானிக்கின்றன. இறுதியாக இந்த விதிகள் குடிமகனின் உரிமைகளை தீர்மானிக்கின்றன. வெற்றியாளருக்கு அவற்றை மிக எளிதாக மாற்ற முடியாவிட்டால் மட்டுமே இந்த விதிகள் செயல்படும். இதைத்தான் தென்னாப்பிரிக்கர்கள் செய்தார்கள். அவர்கள் சில அடிப்படை விதிகளுக்கு ஒப்புக்கொண்டனர். இந்த விதிகள் மிக உயர்ந்ததாக இருக்கும் என்றும், எந்தவொரு அரசாங்கமும் இவற்றை புறக்கணிக்க முடியாது என்றும் அவர்கள் ஒப்புக்கொண்டனர். இந்த அடிப்படை விதிகளின் தொகுப்பு அரசியலமைப்பு என்று அழைக்கப்படுகிறது.
அரசியலமைப்பு தயாரிப்பது தென்னாப்பிரிக்காவுக்கு தனித்துவமானது அல்ல. ஒவ்வொரு நாட்டிலும் பல்வேறு மக்கள் குழுக்கள் உள்ளன. தென்னாப்பிரிக்காவில் வெள்ளையர்களுக்கும் கறுப்பர்களுக்கும் இடையில் அவர்களின் உறவு மோசமாக இருந்திருக்காது. ஆனால் உலகெங்கிலும் மக்களுக்கு கருத்து மற்றும் நலன்களின் வேறுபாடுகள் உள்ளன. ஜனநாயகமாக இருந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும், உலகின் பெரும்பாலான நாடுகளில் இந்த அடிப்படை விதிகள் இருக்க வேண்டும். இது அரசாங்கங்களுக்கு மட்டுமல்ல. எந்தவொரு சங்கமும் அதன் அரசியலமைப்பைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். இது உங்கள் பகுதியில் உள்ள ஒரு கிளப்பாக இருக்கலாம், ஒரு கூட்டுறவு சமூகம் அல்லது ஒரு அரசியல் கட்சி, அவர்கள் அனைவருக்கும் ஒரு அரசியலமைப்பு தேவை.
ஆகவே, ஒரு நாட்டின் அரசியலமைப்பு என்பது ஒரு நாட்டில் ஒன்றாக வாழும் அனைத்து மக்களும் ஏற்றுக்கொள்ளும் எழுதப்பட்ட விதிகளின் தொகுப்பாகும். அரசியலமைப்பு என்பது ஒரு பிரதேசத்தில் (குடிமக்கள் என்று அழைக்கப்படும்) வாழும் மக்களிடையேயும் மக்களுக்கும் அரசாங்கத்திற்கும் இடையிலான உறவையும் தீர்மானிக்கும் உச்ச சட்டமாகும். ஒரு அரசியலமைப்பு பல விஷயங்களைச் செய்கிறது:
• முதலாவதாக, இது பல்வேறு வகையான நபர்கள் ஒன்றாக வாழ தேவையான நம்பிக்கையையும் ஒருங்கிணைப்பையும் உருவாக்குகிறது:
• இரண்டாவதாக, அரசாங்கம் எவ்வாறு அமைக்கப்படும், எந்த முடிவுகளை எடுக்க யாருக்கு அதிகாரம் இருக்கும் என்பதை இது குறிப்பிடுகிறது;
• மூன்றாவதாக, இது அரசாங்கத்தின் அதிகாரங்களுக்கு வரம்புகளைக் குறைத்து, குடிமக்களின் உரிமைகள் என்ன என்பதை நமக்குச் சொல்கிறது; மற்றும்
• நான்காவது, இது ஒரு நல்ல சமுதாயத்தை உருவாக்குவது குறித்து மக்களின் அபிலாஷைகளை வெளிப்படுத்துகிறது.
அரசியலமைப்பைக் கொண்ட அனைத்து நாடுகளும் ஜனநாயகமற்றவை அல்ல. ஆனால் ஜனநாயகமாக இருக்கும் அனைத்து நாடுகளிலும் அரசியலமைப்புகள் இருக்கும். கிரேட் பிரிட்டனுக்கு எதிரான சுதந்திரப் போருக்குப் பிறகு, அமெரிக்கர்கள் தங்களுக்கு ஒரு அரசியலமைப்பைக் கொடுத்தனர். புரட்சிக்குப் பின்னர், பிரெஞ்சு மக்கள் ஒரு ஜனநாயக அரசியலமைப்பை ஒப்புதல் அளித்தனர். அப்போதிருந்து அனைத்து ஜனநாயக நாடுகளிலும் எழுத்துப்பூர்வ அரசியலமைப்பு இருப்பது ஒரு நடைமுறையாகிவிட்டது.
Language: Tamil