រោងចក្រដំបូងបំផុតនៅប្រទេសអង់គ្លេសបានកើនឡើងនៅទសវត្សឆ្នាំ 1730 ។ ប៉ុន្តែវាមានតែនៅចុងសតវត្សទីដប់ប្រាំបីប៉ុណ្ណោះដែលចំនួនរោងចក្របានកើនឡើង។
និមិត្តសញ្ញាដំបូងនៃយុគសម័យថ្មីនេះគឺកប្បាស។ ផលិតកម្មរបស់វារីកដុះដាលនៅចុងសតវត្សរ៍ទី 19 ។ នៅឆ្នាំ 1760 ចក្រភពអង់គ្លេសកំពុងនាំចូលកប្បាសឆៅចំនួន 2,5 លានផោនដើម្បីចិញ្ចឹមឧស្សាហកម្មកប្បាសរបស់ខ្លួន។ នៅឆ្នាំ 1787 ការនាំចូលនេះបានកើនឡើងដល់ 22 លានផោន។ ការកើនឡើងនេះត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការផ្លាស់ប្តូរមួយចំនួននៅក្នុងដំណើរការផលិតកម្ម។ ចូរយើងសម្លឹងមើលយ៉ាងខ្លីនៅឯខ្លះ។
ការច្នៃប្រឌិតជាបន្តបន្ទាប់នៅសតវត្សរ៍ទីដប់ប្រាំបីបានកើនឡើងប្រសិទ្ធភាពនៃជំហាននីមួយៗនៃដំណើរការផលិតកម្ម (កាតកាតបង្វិលនិងវិលនិងវិល) ។ ពួកគេបានលើកកម្ពស់ទិន្នផលក្នុងមួយកម្មករដែលធ្វើឱ្យកម្មករនិយោជិកម្នាក់ៗផលិតបានកាន់តែច្រើនហើយពួកគេបានធ្វើឱ្យមានផលប៉ះពាល់នៃខ្សែស្រឡាយដែលខ្លាំងជាងនេះនិងអំបោះ។ បន្ទាប់មក Richard Arkwright បានបង្កើតរោងម៉ាស៊ីនកប្បាស។ រហូតដល់ពេលនេះដូចដែលអ្នកបានឃើញហើយផលិតកម្មក្រណាត់ត្រូវបានរីករាលដាលពាសពេញជនបទហើយបានអនុវត្តក្នុងភូមិក្នុងភូមិ។ តែឥលូវនេះម៉ាស៊ីនថ្មីថ្លៃដើមអាចត្រូវបានទិញហើយរៀបចំនិងថែរក្សាក្នុងរោងម៉ាស៊ីន។ នៅក្នុងរោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវទាំងអស់ត្រូវបាននាំយកមកនៅក្រោមដំបូលមួយនិងការគ្រប់គ្រង។ នេះបានអនុញ្ញាតឱ្យមានការត្រួតពិនិត្យយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នជាងមុនលើដំណើរការផលិតកម្មនាឡិការលើគុណភាពនិងបទបញ្ញត្តិនៃកម្លាំងពលកម្មដែលមនុស្សទាំងអស់មានការលំបាកក្នុងការធ្វើនៅពេលផលិតកម្មនៅជនបទ។
នៅដើមសតវត្សរ៍ទី 19 រោងចក្ររោងចក្រកាន់តែខ្លាំងឡើងបានក្លាយជាផ្នែកដ៏ស្និទ្ធស្នាលនៃទេសភាពភាសាអង់គ្លេស។ ដូច្នេះមើលឃើញយ៉ាងខ្លាំងដូច្នេះមានរោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវថ្មីដូច្នេះវេទមន្តហាក់ដូចជាអំណាចនៃបច្ចេកវិទ្យាថ្មីដែលសហសម័យបានត្រូវបានភ្លឺចិញ្ចាច។ ពួកគេបានផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់របស់ពួកគេទៅលើរោងម៉ាស៊ីនស្ទើរតែការបំភ្លេចមែកឈើនិងសិក្ខាសាលាដែលផលិតកម្មនៅតែបន្ត។
Language: Cambodian