Anayasa, başbakanın veya bakanların yetkileri veya birbirleriyle olan ilişkileri hakkında fazla bir şey söylemiyor. Ancak hükümetin başkanı olarak, Başbakan’ın geniş kapsamlı yetkileri var. Kabine toplantılarına başkanlık ediyor. Farklı departmanların çalışmalarını koordine eder. Departmanlar arasında anlaşmazlıklar ortaya çıkması durumunda kararları kesindir. Farklı bakanlıkların genel denetimi uygular. Tüm bakanlar onun liderliği altında çalışır. Başbakan, işleri bakanlara dağıtıyor ve yeniden dağıtıyor. Ayrıca bakanları işten çıkarma gücüne sahiptir. Başbakan bıraktığında, tüm bakanlıktan vazgeçer.
Dolayısıyla, kabine Hindistan’daki en güçlü kurumsa, kabine içinde en güçlü başbakandır. Başbakan’ın dünyanın tüm parlamento demokrasilerindeki yetkileri son on yıllarda o kadar arttı ki, parlamento demokrasileri bazı zamanlarda hükümetin bakanlık biçimi olarak görülüyor. Siyasi partiler siyasette önemli bir rol oynadıkça, Başbakan parti aracılığıyla kabine ve parlamentoyu kontrol ediyor. Medya ayrıca, partilerin üst düzey liderleri arasında bir rekabet olarak siyaset ve seçimler yaparak bu eğilime katkıda bulunuyor. Hindistan’da da başbakanın elindeki güçlerin yoğunlaşmasına karşı böyle bir eğilim gördük. Hindistan’ın ilk başbakanı Jawaharlal Nehru, halk üzerinde büyük etkisi olduğu için muazzam bir otorite kullandı. Indira Gandhi de kabinedeki meslektaşlarına kıyasla çok güçlü bir liderdi. Tabii ki, bir başbakan tarafından kullanılan enerjinin kapsamı da bu pozisyonu tutan kişinin kişiliğine bağlıdır.
Ancak son yıllarda koalisyon siyasetinin yükselişi Başbakan’ın gücü üzerinde bazı kısıtlamalar getirmiştir. Bir koalisyon hükümetinin başbakanı istediği gibi kararlar alamaz. Partisinde ve ittifak ortakları arasında farklı grupları ve grupları barındırmalıdır. Ayrıca, hükümetin hayatta kalması desteği bağlı olan koalisyon ortaklarının ve diğer partilerin görüşlerine ve pozisyonlarına dikkat etmelidir.
Language: Turkish