Omstreeks 1890 het Surontiko Samin van Randublatung Village, ‘n teakbosdorp, die staatseienaar van die bos begin bevraagteken. Hy het aangevoer dat die staat nie die wind, water, aarde en hout geskep het nie, sodat dit dit nie kon besit nie. Binnekort het ‘n wydverspreide beweging ontwikkel. Onder diegene wat gehelp het om dit te organiseer, was die skoonseun van Samin. Teen 1907 volg 3000 gesinne sy idees. Sommige van die Saministe het betoog deur op hul grond te gaan lê toe die Nederlanders dit ondersoek het, terwyl ander geweier het om belasting of boetes te betaal of arbeid uit te voer.
Bron g
Dirk Van Hogendorp, ‘n amptenaar van die Verenigde Oos -Indiese Kompanjie in Colonial Java, het gesê:
‘Batavians! Wees verbaas! Hoor met verwondering wat ek moet kommunikeer. Ons vloot is vernietig, ons handel verswak, ons navigasie gaan verwoes wat ons koop met geweldige skatte, hout en ander materiale vir skeepsbou van die noordelike magte, en op Java verlaat ons oorlogagtige en handelsmerke met hul wortels in die grond. Ja, die woude van Java het hout genoeg om ‘n gerespekteerde vloot binne ‘n kort tydjie te bou, behalwe soveel handelaarsskepe as wat ons benodig, ten spyte van almal (die sny) van die woude van Java, groei so vinnig as wat dit gesny is, en sou wees, en dit sou wees onuitputlik onder goeie sorg en bestuur. ‘
Dirk Van Hogendorp, aangehaal in Peluso, Rich Forests, Poor mense, 1992. Language: Afrikaans