Rond 1890 begon Surontiko Samin van het dorp Randublatung, een teak bosdorp, de staatseigendom van het bos in twijfel te trekken. Hij betoogde dat de staat de wind, water, aarde en hout niet had geschapen, zodat het het niet kon bezitten. Al snel ontwikkelde zich een wijdverbreide beweging. Onder degenen die het hebben geholpen, waren Samin’s schoonzonen. Tegen 1907 volgden 3.000 families zijn ideeën. Sommige saministen protesteerden door op hun land te gaan liggen toen de Nederlanders het kwamen onderzoeken, terwijl anderen weigerden belasting of boetes te betalen of arbeid uit te voeren.
Bron G
Dirk Van Hogendorp, een functionaris van de United East India Company in Colonial Java zei:
‘Batavians! Versteld staan! Hoor met verwondering wat ik moet communiceren. Onze vloten worden vernietigd, onze handel wegkwijnt, onze navigatie gaat ruïneren die we kopen met enorme schatten, hout en andere materialen voor het bouwen van verzending van de noordelijke krachten, en op Java laten we oorlogszuchtige en handelssquadrons achter met hun wortels in de grond. Ja, de bossen van Java hebben hout genoeg om in korte tijd een respectabele marine te bouwen, behalve zoveel koopvaardijschepen als we nodig hebben ondanks alle (het snijden) de bossen van Java groeien zo snel als ze worden gesneden, en zouden zijn onuitputtelijk onder goede zorg en management. ‘
Dirk Van Hogendorp, geciteerd in Peluso, Rich Forests, Poor People, 1992. Language: Dutch