Fabryki potrzebne pracowników. Wraz z rozszerzeniem fabryk popyt to wzrosło. W 1901 r. W fabrykach indyjskich było 584 000 pracowników. Do 1946 r. Liczba ta wynosiła ponad 2 436 000. Skąd pochodzili pracownicy?
W większości regionów przemysłowych pracownicy pochodzili z okręgów. Chłopi i rzemieślnicy, którzy nie znaleźli żadnej pracy w wiosce, udali się do centrów przemysłowych w poszukiwaniu pracy. Ponad 50 procent pracowników w branży Bombaju w 1911 r. Pochodziło z sąsiedniej dzielnicy Ratnagiri, podczas gdy młyny Kanpur dostały większość swoich tkanin z wiosek w dystrykcie Kanpur. Najczęściej robotnicy młynowi przemieszczali się między wioską a miastem, wracając do domów wsi podczas zbiorów i festiwali.
Z czasem, wraz z rozpowszechnianiem wiadomości o zatrudnieniu, pracownicy przejechali duże odległości w nadziei na pracę w młynach. Na przykład z Prowincji Zjednoczonych poszli do pracy w młynach tekstylnych w Bombaju i w jutach Kalkuty.
Zdobycie pracy było zawsze trudne, nawet gdy mnożeni się mnożyły, a popyt na pracowników wzrósł. Liczby poszukujące pracy były zawsze czymś więcej niż dostępne. Wejście do młynów było również ograniczone. Przemysłowcy zwykle zatrudniali pracę, aby zdobyć nowych rekrutów. Bardzo często Jobber był starym i zaufanym pracownikiem. Doprowadził ludzi ze swojej wioski, zapewnił im pracę, pomógł im osiedlić się w mieście i zapewnił im pieniądze w czasach kryzysu. Dlatego Jobber stał się osobą o pewnym autorytecie i władzy. Zaczął domagać się pieniędzy i prezentów na swoją łaskę i kontrolowanie życia robotników.
Liczba pracowników fabryki z czasem wzrosła. Jednak, jak zobaczysz, były one niewielką częścią całkowitej siły roboczej.
Language: Pali