Terwijl conservatieve regimes probeerden hun macht te consolideren, werden het liberalisme en het nationalisme in toenemende mate geassocieerd met revolutie in veel regio’s van Europa, zoals de Italiaanse en Duitse staten, de provincies van het Ottomaanse rijk, Ierland en Polen. Deze revoluties werden geleid door de liberaal-nationalisten die behoren tot de ontwikkelde elite uit de middenklasse, onder wie professoren, schoolleraren, griffiers en leden van de commerciële middenklasse waren.
De eerste omwenteling vond plaats in juli 1830 in Frankrijk. De Bourbon -koningen die na 1815 tijdens de conservatieve reactie aan de macht waren gerestaureerd, werden nu omvergeworpen door liberale revolutionairen die een constitutionele monarchie met Louis Philippe op zijn kop installeerden. ‘Toen Frankrijk niest,’ merkte Metternich ooit op, ‘de rest van Europa vangt koud.’ De juli -revolutie leidde tot een opstand in Brussel die ertoe leidde dat België zich afbreekde van het Verenigd Koninkrijk van Nederland.
Een evenement dat nationalistische gevoelens onder de opgeleide elite in heel Europa mobiliseerde, was de Griekse onafhankelijkheidsoorlog. Griekenland maakte sinds de vijftiende eeuw deel uit van het Ottomaanse rijk. De groei van revolutionair nationalisme in Europa leidde tot een strijd voor onafhankelijkheid tussen de Grieken die in 1821 begon. Nationalisten in Griekenland kregen steun van andere Grieken die in ballingschap woonden en ook van veel West -Europeanen die sympathieën hadden voor de oude Griekse cultuur. Dichters en kunstenaars prees Griekenland als de bakermat van de Europese beschaving en mobiliseerde de publieke opinie om haar strijd tegen een moslim rijk te ondersteunen. De Engelse dichter Lord Byron organiseerde fondsen en ging later vechten in de oorlog, waar hij stierf aan koorts in 1824. Ten slotte herkende het Verdrag van Constantinopel van 1832 Griekenland als een onafhankelijke natie. Language: Dutch