Hoewel het gemakkelijk genoeg is om een heerser te vertegenwoordigen via een portret of een standbeeld, hoe ga je dan een gezicht geven aan een natie? Kunstenaars in de achttiende en negentiende eeuw vonden een uitweg door een natie te personifiëren. Met andere woorden, ze vertegenwoordigden een land alsof het een persoon was. Naties werden vervolgens afgeschilderd als vrouwelijke figuren. De vrouwelijke vorm die werd gekozen om de natie te personifiëren, stond niet voor een bepaalde vrouw in het echte leven; het probeerde eerder het abstracte idee van de natie een concrete vorm te geven. Dat wil zeggen, de vrouwelijke figuur werd een allegorie van de natie.
U zult zich herinneren dat kunstenaars tijdens de Franse revolutie de vrouwelijke allegorie gebruikten om ideeën als Liberty, Justice en de Republiek af te beelden. Deze idealen werden weergegeven door specifieke objecten of symbolen. Zoals u zich zou herinneren, zijn de attributen van Liberty de Red Cap, of de gebroken ketting, terwijl gerechtigheid over het algemeen een geblinddoekte vrouw is die een weegschalen draagt.
Soortgelijke vrouwelijke allegorieën werden uitgevonden door kunstenaars in de negentiende eeuw om de natie te vertegenwoordigen. In Frankrijk werd ze gedoopt Marianne, een populaire christelijke naam, die het idee van een volksland onderstreepte. Haar kenmerken waren afkomstig van die van Liberty en de Republiek – de Red Cap, de Tricolor, de Cockade. Beelden van Marianne werden opgericht in openbare vierkanten om het publiek te herinneren aan het nationale symbool van eenheid en om hen te overtuigen zich ermee te identificeren. Marianne -afbeeldingen waren gemarkeerd op munten en postzegels.
Evenzo werd Germania de allegorie van de Duitse natie. In visuele representaties draagt Germania een kroon van eikenbladeren, terwijl de Duitse eik voor heldendom staat.
Language: Dutch