از نظر اجتماعی و سیاسی ، یک اشرافی زمینی طبقه اصلی قاره بود. اعضای این کلاس با یک روش مشترک زندگی که در بخش های منطقه ای قرار گرفت ، متحد شدند. آنها در حومه شهر و همچنین خانه های شهری متعلق به املاک بودند. آنها به منظور دیپلماسی و در جامعه بالا به فرانسوی صحبت کردند. خانواده های آنها غالباً با روابط ازدواج در ارتباط بودند. با این حال ، این اشرافی قدرتمند از نظر عددی یک گروه کوچک بود. اکثریت جمعیت از دهقانان تشکیل شده بودند. در غرب ، بخش عمده ای از زمین توسط مستاجران و صاحبان کوچک کشاورزی می شد ، در حالی که در اروپای شرقی و مرکزی الگوی نگهداری از اراضی مشخص می شد که توسط سروها کشت می شد.
در غرب و بخش هایی از اروپای مرکزی رشد تولید و تجارت صنعتی به معنای رشد شهرها و ظهور طبقات تجاری است که وجود آنها مبتنی بر تولید برای بازار بود. صنعتی شدن در نیمه دوم قرن هجدهم در انگلیس آغاز شد ، اما در فرانسه و بخش هایی از ایالت های آلمان فقط در قرن نوزدهم اتفاق افتاد. به دنبال آن ، گروه های جدید اجتماعی به یک جمعیت طبقه کارگر و طبقه متوسط متشکل از صنعتگران ، بازرگانان ، متخصصان تبدیل شدند. در اروپای مرکزی و شرقی این گروه ها تا اواخر قرن نوزدهم از نظر تعداد کوچکتر بودند. این در میان طبقه متوسط تحصیل کرده و لیبرال بود که ایده های وحدت ملی به دنبال از بین بردن امتیازات اشرافی محبوبیت پیدا کرد. Language: Persian