រដ្ឋធម្មនុញ្ញមិនមែនគ្រាន់តែជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍អំពីតម្លៃនិងទស្សនវិជ្ជាប៉ុណ្ណោះទេ។ ដូចដែលយើងបានកត់សម្គាល់ខាងលើរដ្ឋធម្មនុញ្ញភាគច្រើនផ្តោតលើការបញ្ចូលតម្លៃទាំងនេះទៅក្នុងការរៀបចំស្ថាប័ន។ ឯកសារភាគច្រើនដែលមានឈ្មោះថារដ្ឋធម្មនុញ្ញឥណ្ឌាគឺអំពីការរៀបចំទាំងនេះ។ វាគឺជាឯកសារវែងនិងលម្អិត។ ដូច្នេះវាចាំបាច់ត្រូវធ្វើវិសោធនកម្មឱ្យបានទៀងទាត់ដើម្បីធ្វើឱ្យទាន់សម័យ។ អ្នកដែលបានបង្កើតរដ្ឋធម្មនុញ្ញឥណ្ឌាមានអារម្មណ៍ថាវាត្រូវស្របតាមសេចក្តីប្រាថ្នារបស់ប្រជាជននិងការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងសង្គម។ ពួកគេមិនគិតថាវាជាច្បាប់ដ៏ពិសិដ្ឋឋិតិវន្តនិងការមិនចេះរីងស្ងួតទេ។ ដូច្នេះពួកគេបានបង្កើតបទប្បញ្ញត្តិដើម្បីបញ្ចូលការផ្លាស់ប្តូរពីមួយពេលទៅមួយពេល។ ការផ្លាស់ប្តូរទាំងនេះត្រូវបានគេហៅថាការធ្វើវិសោធនកម្មរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។
រដ្ឋធម្មនុញ្ញពិពណ៌នាអំពីការរៀបចំស្ថាប័នក្នុងភាសាច្បាប់។ ប្រសិនបើអ្នកអានរដ្ឋធម្មនុញ្ញជាលើកដំបូងវាពិតជាពិបាកក្នុងការយល់។ ប៉ុន្តែការរចនាស្ថាប័នមូលដ្ឋានមិនពិបាកយល់ទេ។ ដូចរដ្ឋធម្មនុញ្ញណាមួយដែលរដ្ឋធម្មនុញ្ញដាក់នីតិវិធីសម្រាប់ការជ្រើសរើសមនុស្សឱ្យគ្រប់គ្រងប្រទេស។ វាកំណត់ថាអ្នកណានឹងមានអំណាចក្នុងការធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ ហើយវាដាក់កម្រិតចំពោះអ្វីដែលរដ្ឋាភិបាលអាចធ្វើបានដោយផ្តល់សិទ្ធិមួយចំនួនដល់ប្រជាពលរដ្ឋដែលមិនអាចរំលោភបាន។ ជំពូក 3 ដែលនៅសល់ក្នុងសៀវភៅនេះគឺអំពីទិដ្ឋភាពទាំងបីនេះនៃការងាររបស់រដ្ឋធម្មនុញ្ញឥណ្ឌា។ យើងនឹងពិនិត្យមើលបទប្បញ្ញត្តិសំខាន់ៗរបស់រដ្ឋធម្មនុញ្ញសំខាន់ៗមួយចំនួននៅក្នុងជំពូកនីមួយៗហើយស្វែងយល់ពីរបៀបដែលពួកគេធ្វើការនៅក្នុងនយោបាយប្រជាធិបតេយ្យ។ ប៉ុន្តែសៀវភៅសិក្សានេះនឹងមិនគ្របដណ្តប់លើលក្ខណៈពិសេសនៃការរចនារបស់ស្ថាប័នទាំងអស់នៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញឥណ្ឌាឡើយ។ ទិដ្ឋភាពផ្សេងទៀតមួយចំនួននឹងត្រូវបានគ្របដណ្តប់នៅក្នុងសៀវភៅសិក្សារបស់អ្នកនៅឆ្នាំក្រោយ។
Language: Cambodian