با جسارت این موفقیت ، گاندیجی در سال 1919 تصمیم به راه اندازی یک Satyagraha در سراسر کشور در برابر قانون پیشنهادی Rowlatt (1919) گرفت. این عمل علیرغم مخالفت متحد اعضای هندی ، با عجله از طریق شورای قانونگذاری امپریال تصویب شده است. این امر به دولت اختیارات عظیمی برای سرکوب فعالیت های سیاسی داد و اجازه داد تا دو سال بازداشت زندانیان سیاسی بدون محاکمه شود. ماهاتما گاندی خواستار نافرمانی غیرقانونی مدنی در برابر چنین قوانین ناعادلانه بود ، که از 6 آوریل با یک بارتال آغاز می شود.
تظاهرات در شهرهای مختلف برگزار شد ، کارگران در کارگاه های راه آهن اعتصاب کردند و مغازه ها تعطیل شدند. دولت انگلیس با هشدار از صعود مردمی ، و ترسید که خطوط ارتباطی مانند راه آهن و تلگراف مختل خواهد شد ، دولت انگلیس تصمیم گرفت تا ملی گرایان را به هم بزند. رهبران محلی از امریتسار انتخاب شدند و ماهاتما گاندی از ورود به دهلی منع شد. در 10 آوریل ، پلیس در امریتسار با یک راهپیمایی مسالمت آمیز شلیک کرد و حملات گسترده ای را به بانک ها ، دفاتر پست و ایستگاه های راه آهن برانگیخت. قانون نظامی اعمال شد و ژنرال دایر فرماندهی را به عهده گرفت.
در 13 آوریل ، حادثه بدنام Jallianwalla Bagh رخ داد. در آن روز جمعیت زیادی در زمین محصور Jallianwalla Bagh جمع شدند. برخی به اعتراض به اقدامات سرکوبگرانه دولت رسیدند. دیگران برای شرکت در نمایشگاه سالانه Baisakhi آمده بودند. با حضور در خارج از شهر ، بسیاری از روستائیان از قانون نظامی که تحمیل شده بود بی خبر بودند. دایر وارد منطقه شد ، نقاط خروج را مسدود کرد و آتش را روی جمعیت باز کرد و صدها نفر را کشت. هدف او ، همانطور که بعداً اعلام کرد ، ایجاد یک اثر اخلاقی بود ، تا در ذهن Satyagrahis احساس ترور و ترس ایجاد کند.
با انتشار خبر Jallianwalla Bagh ، جمعیت در بسیاری از شهرهای شمال هند به خیابان ها رفتند. اعتصابات ، درگیری با پلیس و حملات به ساختمانهای دولتی رخ داده است. دولت با سرکوب وحشیانه پاسخ داد و به دنبال تحقیر و وحشت مردم بود: ساتیاگراتی ها مجبور شدند بینی خود را بر روی زمین مالش دهند ، در خیابان ها خزندند و صلوم (سلام) را به همه صاحبها انجام دادند. مردم شلاق خورده بودند و روستاها (اطراف گجرانوالا در پنجاب ، اکنون در پاکستان) بمباران شدند. با گسترش خشونت ، ماهاتما گاندی جنبش را خاموش کرد.
در حالی که Rowlatt Satyagraha یک جنبش گسترده بود ، اما هنوز هم بیشتر به شهرها و شهرها محدود می شد. ماهاتما گاندی اکنون نیاز به راه اندازی جنبش گسترده تری در هند احساس کرد. اما او یقین داشت که هیچ حرکتی بدون نزدیک شدن هندوها و مسلمانان به هم نمی رسد. او احساس کرد که یکی از راه های انجام این کار ، حل مسئله خلیفات بود. جنگ جهانی اول با شکست عثمانی ترکیه به پایان رسید. و شایعاتی مبنی بر تحمیل یک پیمان صلح سخت به امپراتور عثمانی رئیس معنوی جهان اسلام (خلیفه) تحمیل شد. برای – دفاع از قدرتهای زمانی خلیفه ، یک کمیته خلیفات در مارس 1919 در بمبئی تشکیل شد. نسل جوانی از رهبران مسلمان مانند برادران محمد علی و شوکات علی ، در مورد احتمال اقدام جمعی متحد در مورد این موضوع بحث و گفتگو با مهاتما گاندی را آغاز کردند. گاندیجی این مسئله را فرصتی برای قرار دادن مسلمانان به زیر چتر یک جنبش ملی متحد دانست. در جلسه کلکته کنگره در سپتامبر 1920 ، وی سایر رهبران را از لزوم شروع یک جنبش عدم همکاری در حمایت از خلیفات و همچنین برای سواراج متقاعد کرد.
Language: Persian