පෙර පරිච්ඡේද දෙකේ අපි ප්රජාතන්ත්රවාදී රජයක ප්රධාන අංග දෙකක් දෙස බැලුවෙමු. 3 වන පරිච්ඡේදයේ, ප්රජාතන්ත්රවාදී රජයක් නිදහස් හා සාධාරණ ලෙස ජනතාව විසින් වරින් වර තෝරා පත් කර ගත යුතු ආකාරය අපි දුටුවෙමු. 4 වන පරිච්ඡේදයේ ප්රජාතන්ත්රවාදයක් පදනම් වී ඇත්තේ ඇතැම් නීති හා ක්රියා පටිපාටි අනුගමනය කරන ආයතන මත ය. මෙම අංග ප්රජාතන්ත්රවාදයක් සඳහා අවශ්ය නමුත් ප්රමාණවත් නොවේ. මැතිවරණ සහ ආයතන තුන්වන අංගය සමඟ ඒකාබද්ධ කළ යුතුය – රජයේ ප්රජාතන්ත්රවාදී දෙයක් බවට පත් කිරීම – අයිතිවාසිකම් වින්දනය කිරීම. ස්ථාපිත ආයතනික ක්රියාවලිය හරහා වැඩ කරන වඩාත් නිසි ලෙස තේරී පත් වූ පාලකයින් පවා යම් සීමාවන් ඉක්මවා නොයෑමට ඉගෙන ගත යුතුය. පුරවැසියන්ගේ ප්රජාතන්ත්රවාදී අයිතිවාසිකම් ප්රජාතන්ත්රවාදයක් තුළ එම සීමාවන් නියම කරයි. පොතේ මෙම අවසාන පරිච්ඡේදයේ අප භාර ගන්නේ මෙයයි. අයිතිවාසිකම් නොමැතිව ජීවත් වීම යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්දැයි සිතා ගැනීම සඳහා සැබෑ ජීවිත අවස්ථා කිහිපයක් සාකච්ඡා කිරීමෙන් අපි ආරම්භ කරමු. මෙය අයිතිවාසිකම් මගින් අප අදහස් කරන දේ පිළිබඳ සාකච්ඡාවකට තුඩු දෙන අතර අපට ඒවා අවශ්ය ඇයි? පෙර පරිච්ඡේදවල මෙන් සාමාන්ය සාකච්ඡාව අනිවාර්යයෙන්ම ඉන්දියාව කෙරෙහි අවධානය යොමු කරයි. ඉන්දියානු ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථාවේ මූලික අයිතිවාසිකම් එකින් එකින් එක සාකච්ඡා කරමු. සාමාන්ය පුරවැසියන් විසින් මෙම අයිතිවාසිකම් භාවිතා කළ හැකි ආකාරය වෙත අපි යොමු වෙමු. ඔවුන් ආරක්ෂා කර බලාත්මක කරන්නේ කවුද? අවසානයේදී අයිතිවාසිකම් විෂය පථය පුළුල් වන ආකාරය ගැන අපි සොයා බලමු. Language: Sinhalese