Hreyfingin byrjaði með þátttöku millistéttarinnar í borgunum. Þúsundir nemenda létu ríkisstjórnarstýrða skóla og framhaldsskóla, skólameistara og kennarar sögðu af sér og lögfræðingar gáfu upp lögfræðilega vinnubrögð sín. Ráðakosningarnar voru sniðgengnar í flestum héruðum nema Madras, þar sem dómsmálaflokkurinn, flokkur hinna ekki Brahmans, taldi að inn í ráðið væri ein leið til að öðlast nokkurt vald sem venjulega hafði aðeins Brahmans aðgang að.
Áhrif ekki samvinnu á efnahagslegu framan voru dramatískari. Erlendar vörur voru sniðgangaðar, áfengisverslanir og erlendir klút brenndur í risastórum bálum. Innflutningur erlendra klút helmingaði á árunum 1921 til 1922 og gildi hans lækkaði úr Rs 102 crore í Rs 57 crore. Víða neituðu kaupmenn og kaupmenn að eiga viðskipti með erlendar vörur eða fjármagna utanríkisviðskipti. Þegar sniðgangshreyfingin breiddist út og fólk byrjaði að henda innfluttum fötum og klæddust aðeins indverskum, fór framleiðsla á indverskum textílmolum og handklæðum upp.
En þessi hreyfing í borgunum hægði smám saman af ýmsum ástæðum. Khadi klút var oft dýrari en fjöldaframleiddur mylluklút og fátækt fólk hafði ekki efni á að kaupa það. Hvernig gátu þeir þá sniðgangandi mylluklút of lengi? Að sama skapi skapaði sniðganga breskra stofnana vandamál. Til að hreyfingin náði árangri þurfti að setja upp aðrar indverskar stofnanir svo hægt væri að nota þær í stað breskra. Þetta var hægt að koma upp. Þannig að nemendur og kennarar fóru að bregðast við ríkisstjórnarskólum og lögfræðingar gengu til liðs við störf í dómstólum ríkisins.
Language: Icelandic