Биёед ҳоло гурӯҳҳои гуногуни иҷтимоиро, ки дар ҷашнгирии шаҳрвандӣ ширкат доштанд, дида бароем. Чаро онҳо ба ҳаракат ҳамроҳ шуданд? Идеалҳои онҳо чӣ буданд? Сутаев чӣ маъно доштанд?
Дар деҳот Ҷамоатҳои бойи деҳқонӣ – ба монанди потидреъи Гуҷарат ва Джат аз Крадешҳои Uptar-ukar- дар ҳаракат фаъол буданд. Истеҳсолкунандагони зироатҳои тиҷоратӣ, онҳо аз ҷониби депрессияи савдо ва паст шудани нархҳо хеле сахт буданд. Азбаски даромади нақдии онҳо нопадид шуд, онҳо пардохти даромади ҳукуматро надоданд. Ва аз ҷониби ҳукумат даст кашидан аз кам кардани талаботи даромад барои тавсеаи васеъ паҳн шуд. Ин деҳқонони бой оид ба ҳаракати ҷиддии шаҳрвандӣ ташкил кардани ҷомеаҳои худ ва баъзан маҷбуранд, ки аъзои аъзои худро дар барномаҳои бойкотҳо иштирок кунанд. Мубориза барои онҳо барои Сварара мубориза бар зидди даромадҳои баланд буд. Аммо вақте ки ҳаракат дар соли 1931 ҳаракат карда шуд, бе хатҳои даромадгоҳ аз нав дида баромада шуд. Ҳамин тавр, вақте ки ҳаракат соли 1932 аз нав оғоз ёфт, бисёре аз онҳо аз иштирок худдорӣ карданд.
Шикояти камбизоатон танҳо ба паст кардани талаботи даромаднокӣ таваҷҷӯҳ доштанд. Бисёре аз онҳо иҷорагирони хурди иҷорагирии заминро, ки аз заминдорон ба иҷора гирифта буданд, буданд. Тавре ки депрессия идома ёфт ва даромади пули нақдро, ки ҳамзамон, пардохтҳои хурди онҳо барои иҷораи иҷора мушкил буданд, душвор буданд. Онҳо мехостанд, ки иҷораи бемузд ба замин интиқол дода шавад. Онҳо ба як қатор ҳаракатҳои радикалӣ ҳамроҳ шуданд, ки аксар вақт аз ҷониби соцгоҳпютерҳо ва коммунистон роҳбарӣ мекунанд. Фардияти масоили баланд бардоштани деҳқонии бой ва заминдорон, ки дар аксари ҷойҳо маъракаҳои иҷора надоштанд. Ҳамин тавр, муносибати байни деҳқонони камбизоат ва конгресс номуайян монд.
Дар бораи дарсҳои соҳибкорӣ чӣ гуфтан мумкин аст? Онҳо ба софдилона чӣ гуна муносибат карданд? Дар ҷараёни ҷанги якуми ҷаҳонӣ, тоҷҳои Ҳиндустон ва саноатшиносон фоидаи калон карданд ва тавоно мегарданд (нигаред боби 5 нигаред). Барои васеъ кардани тиҷорати худ, ҳоло онҳо бар зидди сиёсати мустамлавандаи, ки фаъолияти тиҷоратро маҳдуд карданд, вокуниш нишон доданд. Онҳо мехостанд аз воридоти молҳои хориҷӣ муҳофизат ва таносуби рупияи асъори хориҷӣ, ки воридотро маҳдуд мекунад. Барои ташкили манфиатҳои тиҷоратӣ, онҳо Конгресси саноатии Ҳиндустон ва Федератсияи Палатаи Ҳиндустон ва саноатчиёни (FICCI) ба назорати кластериҳои Ҳиндустон ва саноатконӣ расиданд, саноатчиён аз болои иқтисодиёти Ҳиндустон ба даст оварда шуданд ва ба дифоъи шаҳрвандӣ мусоидат карданд, вақте ки бори аввал оғоз ёфт. Онҳо кӯмаки молиявӣ доданд ва аз харид ё фурӯши молҳои воридотӣ даст кашиданд. Аксарияти соҳибкорон ба тамошои Сварарос омадаанд Аммо пас аз нокомии конфронси мизи мудаввар, гурӯҳҳои тиҷорӣ дигар дилгарм набуданд. Онҳо аз паҳншавии фаъолиятҳои гуногунҷабҳа буданд ва дар бораи қатъшавии тӯлонии тиҷорат, инчунин таъсири афзояндаи сотсиализм дар байни аъзои хурди Анҷуман нигарониданд.
Дарсҳои кории саноатӣ дар довталабии шаҳрвандӣ дар шумораи зиёди онҳо иштирок накарданд, ба истиснои минтақаи Нагпур. Тавре ки саноатчиён ба Конгресс наздиктар шуданд, коргарон монданд. Аммо, новобаста аз ин, баъзе коргарон дар як танбеҳии шаҳрвандӣ иштирок карданд, ки баъзе афсонаҳои барномаи Гандхияро ба монанди бойкотчии молҳои хориҷӣ, ҳамчун қисми ҳаракатҳои ками музди меҳнати худ ва шароити бади корӣ қабул мекарданд. Бо коргарони роҳи оҳан дар соли 1930, дар солҳои 1930 ҷойдошта дар Минаҳои Чотанагпур кор мекарданд. Аммо конгресс намехоҳанд талаботи коргаронро ҳамчун як қисми мубориза бар зидди он шомиланд. Он ҳис кард, ки ин саноатӣ ва нерӯҳои зидди империяро тақсим мекунад
Боз як хусусияти муҳими ҷанги гардиши шаҳрвандӣ иштироки васеъи занон буд. Дар замони намакҳои Гандижӣ, ҳазорҳо занҳо аз хонаҳои худ берун баромаданд, то Ӯро гӯш кунанд. Онҳо дар 8 март, намак истеҳсол карда мешаванд ва
матоъҳои хориҷӣ ва ликерҳои ликёр. Бисёриҳо ба зиндон рафтанд. Дар шаҳрҳо ин занон аз оилаҳои баландпоя буданд; Дар деҳот онҳо аз хонаводаҳои деҳқони бойи деҳот омаданд. Занги Гандижӣ, онҳо ба хидматрасонии миллат ҳамчун вазифаи манъи занон шурӯъ карданд. Бо вуҷуди ин, ин нақши ҷамъиятии зиёд шудани нақши радикалии тарзи занҳои визуалӣ пешбинӣ нашудааст. Гандижи боварӣ дошт, ки вазифаи занон барои нигоҳ доштани хона ва шунавоӣ, модарон ва занони хубе бошед. Ва муддати тӯлонӣ Ангушо ба занон имкон фароҳам овард, ки вазифаҳои дар доираи созмон мавқеи салоҳият дошта бошанд. Ин танҳо ба ҳузури рамзӣашон сахт буд.
Language: Tajik