Նախորդ երկու գլուխներում մենք նայեցինք ժողովրդավարական կառավարության երկու հիմնական տարրերին: 3-րդ գլխում մենք տեսանք, թե ինչպես պետք է ժողովրդավարական կառավարությունը պարբերաբար ընտրվի ազատ եւ արդար ձեւով: 4-րդ գլխում մենք իմացանք, որ ժողովրդավարությունը պետք է հիմնված լինի որոշակի կանոնների եւ ընթացակարգերի հետեւող հաստատությունների վրա: Այս տարրերը անհրաժեշտ են, բայց բավարար չեն ժողովրդավարության համար: Ընտրություններն ու հաստատությունները պետք է համատեղվեն երրորդ տարրի հետ `իրավունքների վայելք` կառավարություն ժողովրդավարական դարձնել: Նույնիսկ հաստատված ինստիտուցիոնալ գործընթացի միջոցով աշխատող առավել պատշաճ ընտրված ղեկավարները պետք է սովորեն որոշ սահմաններ չանցնել: Քաղաքացիների ժողովրդավարական իրավունքները այդ սահմանները դնում են ժողովրդավարության մեջ: Սա այն է, ինչ մենք վերցնում ենք գրքի այս վերջին գլխում: Մենք սկսում ենք քննարկել իրական կյանքի որոշ դեպքեր, պատկերացնելու համար, թե ինչ է նշանակում ապրել առանց իրավունքների: Սա հանգեցնում է քննարկման, թե ինչով ենք նկատի ունենում իրավունքներով եւ ինչու ենք նրանց պետք: Ինչպես նախորդ գլուխներում, ընդհանուր քննարկմանը հաջորդում է կենտրոնացումը Հնդկաստանի վրա: Հնդկաստանի Սահմանադրության մեջ մենք մեկնարկում ենք մեկ առ մեկ հիմնարար իրավունքներ: Այնուհետեւ մենք դիմում ենք, թե ինչպես կարող են այս իրավունքները կարող են օգտագործվել հասարակ քաղաքացիների կողմից: Ով կպաշտպանի եւ կկատարի դրանք: Վերջապես մենք դիտում ենք, թե ինչպես է ընդլայնվում իրավունքների շրջանակը: Language: Armenian