بگذارید اکنون به گروه های مختلف اجتماعی که در جنبش نافرمانی مدنی شرکت کرده اند نگاه کنیم. چرا آنها به جنبش پیوستند؟ آرمان های آنها چه بود؟ Swaraj برای آنها چه معنی داشت؟
در حومه شهر ، جوامع ثروتمند دهقانان – مانند پاتیدرهای گجرات و جتس اوتار پرادش – در این جنبش فعال بودند. تولید کننده محصولات تجاری ، آنها به دلیل افسردگی تجارت و کاهش قیمت ها بسیار سخت بودند. با ناپدید شدن درآمد نقدی آنها ، آنها پرداخت تقاضای درآمد دولت را غیرممکن می دانند. و امتناع دولت از کاهش تقاضای درآمد منجر به نارضایتی گسترده شد. این دهقانان ثروتمند به هواداران مشتاق جنبش نافرمانی مدنی تبدیل شدند و جوامع خود را سامان دادند و در بعضی مواقع اعضای اکراه را مجبور به شرکت در برنامه های تحریم کردند. برای آنها مبارزه برای سواراج مبارزه با درآمد بالا بود. اما وقتی این جنبش در سال 1931 از کار خارج شد بدون اینکه نرخ درآمد تجدید نظر شود ، آنها بسیار ناامید شدند. بنابراین ، هنگامی که این جنبش در سال 1932 مجدداً آغاز شد ، بسیاری از آنها از مشارکت خودداری کردند.
دهقانان فقیرتر فقط علاقه ای به کاهش تقاضای درآمد نداشتند. بسیاری از آنها مستاجرین کوچکی بودند که زمینی را که از صاحبخانه اجاره کرده بودند ، کشت می کردند. با ادامه افسردگی و کاهش درآمد نقدی ، مستاجران کوچک پرداخت اجاره خود را دشوار کردند. آنها می خواستند اجاره پرداخت نشده به صاحبخانه بازگردد. آنها به انواع جنبش های رادیکال پیوستند ، که اغلب توسط سوسیالیست ها و کمونیست ها هدایت می شدند. این کنگره که از ایجاد موضوعاتی که ممکن است دهقانان و صاحبخانه های ثروتمند را ناراحت کند ، ناامید نشده بود ، حاضر به حمایت از کمپین های “بدون اجاره” در اکثر مکان ها نبود. بنابراین رابطه بین دهقانان فقیر و کنگره نامشخص بود.
در مورد کلاس های تجاری چطور؟ چگونه آنها با جنبش نافرمانی مدنی ارتباط داشتند؟ در طول جنگ جهانی اول ، بازرگانان و صنعتگران هندی سودهای زیادی کسب کرده و قدرتمند شده اند (به فصل 5 مراجعه کنید). آنها که علاقه مند به گسترش مشاغل خود هستند ، اکنون در برابر سیاست های استعماری که فعالیت های تجاری را محدود می کند ، واکنش نشان دادند. آنها می خواستند در برابر واردات کالاهای خارجی و نسبت ارزهای خارجی روپیه که واردات را ناامید می کند ، حمایت کنند. To organise business interests, they formed the Indian Industrial and Commercial Congress in 1920 and the Federation of the Indian Chamber of Commerce and Industries (FICCI) in 1927. Led by prominent industrialists like Purshottamdas Thakurdas and G.D. Birla, the industrialists attacked colonial control over the Indian economy, and supported the Civil Disobedience Movement when it was first launched. آنها کمک مالی کردند و از خرید یا فروش کالاهای وارداتی خودداری کردند. بیشتر بازرگانان به عنوان زمانی که محدودیت های استعماری در تجارت دیگر وجود نخواهد داشت ، Swaraj را دیدند و تجارت و صنعت بدون محدودیت شکوفا می شوند. اما پس از عدم موفقیت کنفرانس میزگرد ، گروه های تجاری دیگر به طور یکنواخت مشتاق نبودند. آنها از گسترش فعالیت های شبه نظامی و نگرانی از اختلال طولانی در تجارت و همچنین تأثیر فزاینده سوسیالیسم در بین اعضای جوان کنگره نگران بودند.
طبقات کارگر صنعتی به جز در منطقه ناگپور در جنبش نافرمانی مدنی شرکت نکردند. با نزدیک شدن صنعتگران به کنگره ، کارگران از دور ماندند. اما علیرغم آن ، برخی از کارگران در جنبش نافرمانی مدنی شرکت کردند ، و به طور انتخابی برخی از ایده های برنامه گاندی را مانند تحریم کالاهای خارجی به عنوان بخشی از حرکات خود در برابر دستمزد پایین و شرایط نامناسب کار کردند. در سال 1930 توسط کارگران راه آهن در سال 1930 و در سال 1932 به کارآموزان اعتصاباتی رخ داد. اما کنگره تمایلی به درج خواسته های کارگران به عنوان بخشی از برنامه مبارزات خود نداشت. احساس می کرد که این امر صنعتگران را بیگانه می کند و نیروهای ضد امپریالیستی را تقسیم می کند
یکی دیگر از ویژگی های مهم جنبش نافرمانی مدنی مشارکت در مقیاس بزرگ زنان بود. در طول راهپیمایی نمکی گاندیجی ، هزاران زن برای گوش دادن به او از خانه های خود بیرون آمدند. آنها در راهپیمایی های اعتراضی ، نمک تولید شده و
مغازه های پارچه ای و مشروبات الکلی خارجی. بسیاری به زندان رفتند. در مناطق شهری این زنان از خانواده های کاست بالا بودند. در مناطق روستایی آنها از خانواده های ثروتمند دهقانان آمده بودند. با تماس گاندیجی ، آنها شروع به دیدن خدمات به ملت به عنوان یک وظیفه مقدس زنان کردند. با این حال ، این افزایش نقش عمومی لزوماً به معنای تغییر در شیوه رادیکال موقعیت زنان نبود. گاندیجی متقاعد شده بود که وظیفه زنان است که از خانه و قلب مراقبت کنند ، مادران خوبی باشند و همسران خوبی باشند. و برای مدت طولانی کنگره تمایلی به اجازه دادن به زنان برای داشتن هرگونه مقام اقتدار در سازمان نداشت. این فقط در حضور نمادین آنها مشتاق بود.
Language: Persian