សិទ្ធិសេរីភាពរួមបញ្ចូលសិទ្ធិសេរីភាពនៃសាសនាផងដែរ។ ក្នុងករណីនេះអ្នកបង្កើតរដ្ឋធម្មនុញ្ញមានលក្ខណៈពិសេសណាស់ដែលបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ អ្នកបានអានរួចហើយក្នុងជំពូកទី 2 ថាប្រទេសឥណ្ឌាគឺជារដ្ឋមួយ។ មនុស្សភាគច្រើននៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាដូចជាកន្លែងផ្សេងទៀតនៅលើពិភពលោកអនុវត្តសាសនាផ្សេងៗគ្នា។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាមិនជឿលើសាសនាណាមួយឡើយ។ លោកីយ៍គឺផ្អែកលើគំនិតដែលថារដ្ឋមានការព្រួយបារម្ភតែចំពោះទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះហើយមិនមានទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្សនិងព្រះទេ។ រដ្ឋមួយគឺថាមួយដែលមិនបង្កើតសាសនាមួយដែលជាសាសនាផ្លូវការទេ។ ភាពឯកោរបស់ឥណ្ឌាអនុវត្តឥរិយាបថនៃចំងាយដែលមានចែងពីចំងាយនិងស្មើគ្នាពីសាសនាទាំងអស់។ រដ្ឋត្រូវតែមានអព្យាក្រឹតភាពនិងមិនលំអៀងក្នុងការទាក់ទងនឹងសាសនាទាំងអស់។
មនុស្សគ្រប់រូបមានសិទ្ធិទទួលបានការគោរពប្រតិបត្តិនិងផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលគាត់ជឿ។ គ្រប់ក្រុមសាសនាឬនិកាយសាសនាទាំងអស់គឺមានសេរីភាពក្នុងការគ្រប់គ្រងកិច្ចការសាសនារបស់ខ្លួន។ ទោះយ៉ាងណាសិទ្ធិក្នុងការផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់មនុស្សម្នាក់មិនមានន័យថាមនុស្សម្នាក់មានសិទ្ធិបង្ខំមនុស្សម្នាក់ទៀតឱ្យប្តូរទៅក្នុងសាសនារបស់គាត់ដោយកម្លាំងការក្លែងបន្លំការលួចបន្លំឬបំបាត់អាហារ។ ជាការពិតមនុស្សម្នាក់មានសេរីភាពក្នុងការផ្លាស់ប្តូរសាសនាតាមឆន្ទៈរបស់ខ្លួន។ សេរីភាពក្នុងការអនុវត្តសាសនាមិនមានន័យថាមនុស្សម្នាក់អាចធ្វើអ្វីដែលគាត់ចង់បានក្នុងនាមសាសនាទេ។ ជាឧទាហរណ៍មនុស្សម្នាក់មិនអាចលះបង់សត្វឬមនុស្សជាអ្នកថ្វាយតង្វាយទៅនឹងកម្លាំងជំនឿអរូបីឬព្រះឡើយ។ ការអនុវត្តសាសនាដែលប្រព្រឹត្តចំពោះស្ត្រីដែលទាបជាងឬអ្នកដែលបានរំលោភសេរីភាពរបស់ស្ត្រីមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឡើយ។ ឧទាហរណ៍មនុស្សម្នាក់មិនអាចបង្ខំស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ដើម្បីកោរសក់ឬស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ពណ៌សទេ។
ស្ថានភាពមួយគឺថាអ្នកដែលមិនផ្តល់សិទ្ធិឱ្យមានឯកសិទ្ធិណាមួយឬការពេញចិត្តលើសាសនាពិសេសណាមួយឡើយ។ ហើយវាក៏មិនត្រូវបានរើសអើងចំពោះមនុស្សដោយផ្អែកលើសាសនាដែលពួកគេធ្វើតាមដែរ។ ដូច្នេះរដ្ឋាភិបាលមិនអាចធ្វើឱ្យអ្នកណាម្នាក់បង់ពន្ធណាមួយសម្រាប់ការផ្សព្វផ្សាយឬថែទាំ = សាសនាពិសេសណាមួយឬស្ថាប័នសាសនាសាសនាទេ។ មិនមានសេចក្តីណែនាំខាងសាសនានៅក្នុងស្ថាប័នអប់រំអប់រំដែលគ្រប់គ្រង។ នៅក្នុងស្ថាប័នអប់រំដែលគ្រប់គ្រងដោយ = សាកសពរបស់ខ្លួនគ្មានបុគ្គលណាម្នាក់នឹងត្រូវបង្ខំឱ្យចូលរួមក្នុងការបង្រៀនសាសនាណាមួយឬចូលរួមការគោរពប្រណិប័តន៍សាសនាណាមួយឡើយ។
Language: Cambodian