ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຮົາຕ້ອງການຮັກສາປ່າໄມ້ທີ່ກວ້າງຂວາງແລະສັດປ່າຂອງພວກເຮົາ, ມັນຍາກກວ່າທີ່ຈະຈັດການ, ຄວບຄຸມແລະກໍານົດລະບຽບ. ໃນປະເທດອິນເດຍ, ຊັບພະຍາກອນປ່າໄມ້ສ່ວນຫຼາຍຂອງມັນແມ່ນເປັນເຈົ້າຂອງຫຼືບໍລິຫານໂດຍລັດຖະບານຜ່ານພະແນກປ່າໄມ້ຫຼືພະແນກອື່ນໆ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຖືກຈັດປະເພດພາຍໃຕ້ປະເພດດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້.
(i) ປ່າສະຫງວນ: ຫຼາຍກ່ວາເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງທີ່ດິນປ່າໄມ້ທັງຫມົດໄດ້ຖືກປະກາດໃຫ້ປ່າສະຫງວນ. ປ່າສະຫງວນຖືກຖືວ່າມີຄຸນຄ່າທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ການອະນຸລັກຊັບພະຍາກອນປ່າແລະສັດປ່າແມ່ນມີຄວາມເປັນຫ່ວງ.
(ii) ປ່າສະຫງວນ: ເກືອບຫນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງເນື້ອທີ່ປ່າທັງຫມົດແມ່ນປ່າໄມ້ປ້ອງກັນ, ດັ່ງທີ່ໄດ້ປະກາດໂດຍພະແນກປ່າໄມ້. ທີ່ດິນປ່າໄມ້ນີ້ໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງຈາກການເສື່ອມໂຊມອີກຕໍ່ໄປ.
(iii) ປ່າໄມ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ໃຊ້ໃຫມ່: ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນປ່າໄມ້ແລະປ່າໄມ້ອື່ນໆທີ່ເປັນທັງລັດຖະບານແລະບຸກຄົນສ່ວນຕົວແລະຊຸມຊົນ.
ປ່າສະຫງວນແລະປ່າສະຫງວນຍັງຖືກກ່າວເຖິງວ່າເປັນປ່າໄມ້ແບບຖາວອນສໍາລັບການຜະລິດໄມ້ແລະຜະລິດຕະພັນປ່າໄມ້ອື່ນໆ. Madhya Pradesh ມີພື້ນທີ່ທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດພາຍໃຕ້ປ່າໄມ້ຖາວອນ, ປະກອບເປັນ 75 ເປີເຊັນຂອງເນື້ອທີ່ປ່າທັງຫມົດຂອງປ່າໄມ້ທັງຫມົດ. Jammu ແລະ Kashmir, Andhra Pradesh, Keradash, Tamil Nadu, Haryana, Punjab, Od.ha ແລະ Rajasthan ມີສ່ວນໃຫຍ່ຂອງການປົກປ້ອງ ປ່າໄມ້. ທັງຫມົດລັດທິດເຫນືອແລະພາກໃຕ້ຂອງພາກຕາເວັນອອກແລະພາກສ່ວນຂອງ Gujarat ມີອັດຕາສ່ວນທີ່ສູງທີ່ສຸດຂອງປ່າໄມ້ຂອງພວກເຂົາເປັນປ່າໄມ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການຈັດການໂດຍຊຸມຊົນທ້ອງຖິ່ນ.
Language: Laotian