Jedną z grupy, która chciała zmienić społeczeństwo, byli liberałowie. Liberałowie chcieli narodu, który tolerował wszystkie religie. Powinniśmy pamiętać, że w tym czasie państwa europejskie zwykle dyskryminowały nieprzewidziane niewypuszczanie tej religii (Wielka Brytania faworyzowała Kościół Anglii, Austria i Hiszpania faworyzowały Kościół katolicki). Liberałowie sprzeciwiali się także niekontrolowanej mocy dynastycznych władców. Chcieli zabezpieczyć prawa jednostek przeciwko rządom. Argumentowali o przedstawiciela, wybranego rządu parlamentarnego, z zastrzeżeniem przepisów interpretowanych przez dobrze wyszkolonego sądownictwa niezależnego od władców i urzędników. Nie byli jednak „Demokratami”. Nie wierzyli w powszechną franczyzę dla dorosłych, to znaczy prawa każdego obywatela do głosowania. Uważali, że ludzie nieruchomości powinni głównie głosować. Nie chcieli również głosować na kobiety.
Natomiast radykałowie chcieli narodu, w którym rząd był oparty na większości ludności kraju. Wiele wsparło ruchy Suffragette Kobiet. W przeciwieństwie do liberałów sprzeciwiali się przywilejom wielkich właścicieli ziemskich i zamożnych właścicieli fabryki. Nie byli sprzeczne z istnieniem własności prywatnej, ale nie lubili koncentracji własności w rękach kilku.
Konserwatyści byli przeciwni radykałom i liberałom. Jednak po rewolucji francuskiej nawet konserwatyści otworzyli swoje umysły na potrzebę zmian. Wcześniej, w XVIII wieku, konserwatyści byli ogólnie przeciwni idei zmiany. Do dziewiętnastego wieku zaakceptowali, że pewna zmiana była nieunikniona, ale wierzyła, że przeszłość trzeba było szanować i zmiany trzeba było doprowadzić do powolnego procesu.
Takie różne pomysły na temat zmian społecznych zderzyły się podczas zawirowań społecznych i politycznych, które nastąpiły po rewolucji francuskiej. Różne próby rewolucji i transformacji krajowej w XIX wieku pomogły zdefiniować zarówno granice, jak i potencjał tych tendencji politycznych.
Language: Pali
Science, MCQs