Bu siyasi tendensiyalar yeni bir dövrün əlamətləri idi. Dərin sosial və iqtisadi dəyişikliklər dövrü idi. Yeni şəhərlərin ortaya çıxdığı və yeni sənayeləşmiş bölgələrin inkişaf etdiyi dövr idi, dəmir yolları genişləndirildi və sənaye inqilabı meydana gəldi. Sənayeləşmə kişilər, qadın və uşaqları fabriklərə gətirdi. İş saatları çox vaxt uzun idi və əmək haqqı yoxsul idi. İşsizlik, xüsusən də sənaye mallarına tələbat dövründə ümumi idi. Şəhərlərin sürətlə böyüdüyündən bəri mənzil və kanalizasiya problemi idi. Liberallar və radikallar bu məsələlərin həlli üçün axtarış apardılar. Bütün sənaye şəxslərin mülkiyyəti idi. Liberallar və radikallar özləri çox vaxt mülk sahibləri və işəgötürənlər idi. Ticarət və ya sənaye müəssisələri vasitəsilə sərvətlərini etdiklərini, hiss etdilər ki, bu cür səylərin təşviq olunmasının vacib oldum – iqtisadiyyatdakı işçi qüvvəsi sağlam idi və vətəndaşlar təhsil alırdı. Qeyri-adi aristokratiyanın doğuşu olan imtiyazlara qarşı, fərdi səy, əmək və müəssisənin dəyərinə möhkəm inanırdılar. Kasıbların əməyi ola biləcəyi təqdirdə, fiziki şəxslərin azadlığı təmin edilərsə və paytaxtı təmkinsiz işləyə bilərsə, cəmiyyətlərin inkişaf edəcəyinə inanırdılar. Dünyadakı dəyişiklik istəyən bir çox işçi kişi və qadın XIX əsrin əvvəllərində liberal və radikal qruplar və partiyalar ətrafında gəzirdi.
Bəzi millətçilər, liberal və radikallar 1815-ci ildə Avropada qurulan hökumətlərin növünə son qoymaq üçün inqilablar istədi. Fransada, İtaliya, Almaniya və Rusiyada inqilabçı oldular və mövcud monarxları devirmək üçün çalışdılar. Milliyyətçilər, bütün vətəndaşların həcmi hüquqlarının olduğu ‘millətlər’ yardaracaq inqilablardan danışdılar. 1815-ci ildən sonra İtalyan millətçisi Giuseppe Mazzini, İtaliyada buna nail olmaq üçün başqalarına sui-qəsd etdi. Milliyyətçilər başqa yerdə – Hindistan da daxil olmaqla – yazılarını oxuyun.
Language: Azerbaijani
Science, MCQs