همه احزاب سیاسی قبل از سال 1914 در روسیه غیرقانونی بودند. حزب کارگران سوسیال دموکراتیک روسیه در سال 1898 توسط سوسیالیست ها که به عقاید مارکس احترام می گذاشتند تأسیس شد. با این حال ، به دلیل پلیس دولت ، مجبور شد به عنوان یک سازمان غیرقانونی فعالیت کند. این روزنامه ، کارگران بسیج و اعتصابات سازمان یافته را تشکیل داد.
برخی از سوسیالیست های روسی احساس می کردند که عرف دهقانان روسی از تقسیم زمین به طور دوره ای آنها را سوسیالیست های طبیعی می کند. بنابراین دهقانان ، نه کارگران ، نیروی اصلی انقلاب خواهند بود و روسیه می تواند سریعتر از سایر کشورها سوسیالیستی شود. سوسیالیست ها تا اواخر قرن نوزدهم در حومه شهر فعال بودند. آنها حزب انقلابی سوسیالیستی را در سال 1900 تشکیل دادند. این حزب برای حقوق دهقانان تلاش می کرد و خواستار این شد که زمین متعلق به اشراف به دهقانان منتقل شود. سوسیال دموکرات ها با انقلابیون سوسیالیست در مورد دهقانان مخالف بودند. لنین احساس کرد که دهقانان یک گروه متحد نیستند. برخی فقیر و برخی دیگر ثروتمند بودند ، برخی به عنوان کارگر کار می کردند و برخی دیگر سرمایه داری بودند که کارگران را استخدام می کردند. با توجه به این “تمایز” در درون آنها ، همه آنها نمی توانند بخشی از یک جنبش سوسیالیستی باشند.
این حزب بر اساس استراتژی سازمان تقسیم شد. ولادیمیر لنین (که رهبری گروه بلشویک را بر عهده داشت) فکر کرد که در جامعه سرکوبگرانه مانند روسیه تزاریستی حزب باید نظم و انضباط داشته باشد و باید تعداد و کیفیت اعضای آن را کنترل کند. دیگران (منشویویک) فکر می کردند که این حزب باید برای همه (مانند آلمان) باز باشد.
Language: Persian
Science, MCQs