Κατά τη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν το 1815, ο φόβος της καταστολής οδήγησε πολλούς φιλελεύθερους-εθνικιστές υπόγειας. Οι μυστικές κοινωνίες ξεπήδησαν σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη για να εκπαιδεύσουν επαναστάτες και να διαδώσουν τις ιδέες τους. Το να είσαι επαναστατικός αυτή τη στιγμή σήμαινε μια δέσμευση να αντιταχθούν στις μοναρχικές μορφές που είχαν καθιερωθεί μετά το Κογκρέσο της Βιέννης και να αγωνιστούν για ελευθερία και ελευθερία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους επαναστάτες είδαν επίσης τη δημιουργία εθνικών κρατών ως απαραίτητο μέρος αυτού του αγώνα για ελευθερία.
Ένα τέτοιο άτομο ήταν ο Ιταλός επαναστατικός Giuseppe Mazzini. Γεννημένος στη Γένοβα το 1807, έγινε μέλος της Μυστικής Εταιρείας του Carbonari. Ως νεαρός άνδρας 24 ετών, στάλθηκε στην εξορία το 1831 για την προσπάθεια επανάστασης στη Λιγουρία. Στη συνέχεια ίδρυσε δύο ακόμη υπόγειες κοινωνίες, πρώτον, νεαρή Ιταλία στη Μασσαλία, και στη συνέχεια, η νεαρή Ευρώπη στη Βέρνη, των οποίων τα μέλη ήταν ομοϊδεάτες νεαροί από την Πολωνία, τη Γαλλία, την Ιταλία και τα γερμανικά κράτη. Ο Mazzini πίστευε ότι ο Θεός είχε την πρόθεση των εθνών να είναι οι φυσικές μονάδες της ανθρωπότητας. Έτσι, η Ιταλία δεν μπορούσε να συνεχίσει να είναι ένα συνονθύλευμα μικρών κρατών και βασιλείων. Θα έπρεπε να σφυρηλατηθεί σε μία ενιαία δημοκρατία μέσα σε μια ευρύτερη συμμαχία των εθνών. Αυτή η ενοποίηση μόνο θα μπορούσε να είναι η βάση της ιταλικής ελευθερίας. Μετά το μοντέλο του, οι μυστικές κοινωνίες δημιουργήθηκαν στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ελβετία και την Πολωνία. Η αμείλικτη αντίθεση του Mazzini στη μοναρχία και το όραμά του για δημοκρατικές δημοκρατίες φοβίζουν τους συντηρητικούς. Ο Metternich τον περιέγραψε ως «τον πιο επικίνδυνο εχθρό της κοινωνικής μας τάξης». Language: Greek