همانطور که رژیم های محافظه کار سعی در تحکیم قدرت خود داشتند ، لیبرالیسم و ناسیونالیسم به طور فزاینده ای با انقلاب در بسیاری از مناطق اروپا مانند کشورهای ایتالیایی و آلمان ، استانهای امپراتوری عثمانی ، ایرلند و لهستان همراه شدند. این انقلابها توسط ناسیونالیست های لیبرال متعلق به نخبگان طبقه متوسط تحصیل کرده ، که از جمله آنها اساتید ، معلمان مدرسه ، منشی و اعضای طبقه متوسط تجاری بودند ، هدایت می شد.
اولین تحولات در ژوئیه سال 1830 در فرانسه اتفاق افتاد. پادشاهان بوربون که پس از سال 1815 در جریان واکنش محافظه کارانه به قدرت بازگردانده شده بودند ، اکنون توسط انقلابیون لیبرال که یک سلطنت قانون اساسی را با لوئیز فیلیپ در رأس آن نصب کرده بودند ، سرنگون شدند. “هنگامی که فرانسه عطسه کرد ،” Metternich یک بار اظهار داشت ، “بقیه اروپا سرد می شوند.” انقلاب ژوئیه قیام در بروکسل را برانگیخت که منجر به شکستن بلژیک از انگلستان هلند شد.
رویدادی که احساسات ناسیونالیستی را در بین نخبگان تحصیل کرده در سراسر اروپا بسیج کرد ، جنگ استقلال یونان بود. یونان از قرن پانزدهم بخشی از امپراتوری عثمانی بوده است. رشد ناسیونالیسم انقلابی در اروپا باعث ایجاد مبارزه برای استقلال در بین یونانیان شد که در سال 1821 آغاز شد. ناسیونالیست ها در یونان از سایر یونانیان زندگی در تبعید و همچنین بسیاری از اروپای غربی که برای فرهنگ یونان باستان همدردی داشتند ، حمایت کردند. شاعران و هنرمندان یونان را به عنوان گهواره تمدن اروپا مورد ستایش قرار دادند و افکار عمومی را برای حمایت از مبارزات خود علیه یک امپراتوری مسلمان بسیج کردند. لرد بایرون ، شاعر انگلیسی ، بودجه را ترتیب داد و بعداً در جنگ به جنگ رفت و در آنجا در سال 1824 در اثر تب درگذشت. Language: Persian