1848 ರ ನಂತರ, ಯುರೋಪಿನ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಮತ್ತು ಕ್ರಾಂತಿಯೊಂದಿಗಿನ ಒಡನಾಟದಿಂದ ದೂರ ಸರಿಯಿತು. ರಾಜ್ಯ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಲು ಮತ್ತು ಯುರೋಪಿನ ಮೇಲೆ ರಾಜಕೀಯ ಪ್ರಾಬಲ್ಯ ಸಾಧಿಸಲು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತಾವಾದಿ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಸಂಪ್ರದಾಯವಾದಿಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಿದರು.
ಜರ್ಮನಿ ಮತ್ತು ಇಟಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರ-ರಾಜ್ಯಗಳಾಗಿ ಏಕೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಬಹುದು. ನೀವು ನೋಡಿದಂತೆ, ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಜರ್ಮನ್ನರಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತಾವಾದಿ ಭಾವನೆಗಳು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿವೆ, ಅವರು 1848 ರಲ್ಲಿ ಜರ್ಮನ್ ಒಕ್ಕೂಟದ ವಿವಿಧ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ಚುನಾಯಿತ ಸಂಸತ್ತಿನಿಂದ ನಡೆಸಲ್ಪಡುವ ರಾಷ್ಟ್ರ-ರಾಜ್ಯವಾಗಿ ಒಂದುಗೂಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ರಾಷ್ಟ್ರ-ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಈ ಉದಾರವಾದಿ ಉಪಕ್ರಮವನ್ನು ರಾಜಪ್ರಭುತ್ವದ ಸಂಯೋಜಿತ ಪಡೆಗಳು ಮತ್ತು ಮಿಲಿಟರಿಯಿಂದ ದಮನಿಸಲಾಯಿತು, ಇದನ್ನು ಪ್ರಶ್ಯದ ದೊಡ್ಡ ಭೂಮಾಲೀಕರು (ಜಂಕರ್ಸ್ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ) ಬೆಂಬಲಿಸಿದರು. ಅಂದಿನಿಂದ, ಪ್ರಶ್ಯವು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಏಕೀಕರಣದ ಚಳವಳಿಯ ನಾಯಕತ್ವವನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಅದರ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಒಟ್ಟೊ ವಾನ್ ಬಿಸ್ಮಾರ್ಕ್, ಪ್ರಶ್ಯನ್ ಸೈನ್ಯ ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರಶಾಹಿಯ ಸಹಾಯದಿಂದ ನಡೆಸಿದ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಿ. ಏಳು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಮೂರು ಯುದ್ಧಗಳು – ಆಸ್ಟ್ರಿಯಾ, ಡೆನ್ಮಾರ್ಕ್ ಮತ್ತು ಫ್ರಾನ್ಸ್ ಪ್ರಶ್ಯನ್ ವಿಜಯದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ಏಕೀಕರಣದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿತು. ಜನವರಿ 1871 ರಲ್ಲಿ, ಪ್ರಶ್ಯನ್ ಕಿಂಗ್, ವಿಲಿಯಂ I, ವರ್ಸೇಲ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಜರ್ಮನ್ ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಲಾಯಿತು.
ಜನವರಿ 18, 1871 ರ ಕಹಿ ಶೀತ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಜರ್ಮನ್ ರಾಜ್ಯಗಳ ರಾಜಕುಮಾರರು, ಸೈನ್ಯದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು, ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಒಟ್ಟೊ ವಾನ್ ಬಿಸ್ಮಾರ್ಕ್ ಸೇರಿದಂತೆ ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರಶ್ಯನ್ ಮಂತ್ರಿಗಳು, ವರ್ಸೈಲ್ಸ್ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಕನ್ನಡಿಗಳ ಅನಿಯಮಿತ ಹಾಲ್ನಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟುಗೂಡಿದರು.
ಜರ್ಮನಿಯಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರ ನಿರ್ಮಾಣ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಪ್ರಶ್ಯನ್ ರಾಜ್ಯ ಅಧಿಕಾರದ ಪ್ರಾಬಲ್ಯವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿತ್ತು. ಹೊಸ ರಾಜ್ಯವು ಜರ್ಮನಿಯಲ್ಲಿ ಕರೆನ್ಸಿ, ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್, ಕಾನೂನು ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಾಂಗ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಆಧುನೀಕರಿಸಲು ಬಲವಾದ ಒತ್ತು ನೀಡಿತು. ಪ್ರಶ್ಯನ್ ಕ್ರಮಗಳು ಮತ್ತು ಅಭ್ಯಾಸಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಜರ್ಮನಿಯ ಉಳಿದ ಭಾಗಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಮಾದರಿಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟವು.
Language: Kannada