ഫാക്ടറികൾക്ക് ആവശ്യമായ തൊഴിലാളികൾ ആവശ്യമാണ്. ഫാക്ടറികളുടെ വിപുലീകരണത്തോടെ ഈ ആവശ്യം വർദ്ധിച്ചു. 1901 ൽ ഇന്ത്യൻ ഫാക്ടറികളിൽ 584,000 തൊഴിലാളികളുണ്ടായിരുന്നു. 1946 ആയപ്പോഴേക്കും എണ്ണം 2,436,000 ന് മുകളിലായിരുന്നു. തൊഴിലാളികൾ എവിടെ നിന്ന് വന്നു?
മിക്ക വ്യാവസായിക മേഖലകളിലും തൊഴിലാളികൾ ചുറ്റുമുള്ള ജില്ലകളിൽ നിന്നാണ്. ഗ്രാമത്തിൽ ഒരു ജോലിയും കണ്ടെത്തിയില്ലെന്ന് കർഷകനും കരക aയും ജോലി തേടി വ്യാവസായിക കേന്ദ്രങ്ങളിലേക്ക് പോയി. 1911 ൽ ബോംബെ പരുത്തി വ്യവസായങ്ങളിൽ 50 ശതമാനം തൊഴിലാളികളിൽ നിന്ന് അയൽ ജില്ലയിൽ നിന്നാണ്. കാൺപൂരിലെ മില്ലുകൾക്ക് അവരുടെ ടെക്സ്റ്റൈൽ കൈകളിൽ ഭൂരിഭാഗവും കാൺപൂർ ജില്ലയിൽ ലഭിച്ചു. മിക്കപ്പോഴും മിൽ വർക്കർമാർ ഗ്രാമത്തിനും നഗരംക്കും ഇടയിൽ നീങ്ങി, വിളവെടുപ്പ് വേളയും ഉത്സവങ്ങളിലും ഗ്രാമത്തിലെ വീടുകളിലേക്ക് മടക്കി.
കാലക്രമേണ, തൊഴിൽ വ്യാപിച്ചതിനാൽ തൊഴിലാളികൾ മില്ലുകളിൽ ജോലിയുടെ പ്രതീക്ഷയിൽ വലിയ ദൂരം സഞ്ചരിച്ചു. യുണൈറ്റഡ് പ്രവിശ്യകളിൽ നിന്ന്, അവർ പാഠന മില്ലുകളിൽ ബോംബെയിലും കൊൽക്കത്തയിലും ജോലിക്ക് പോയി.
പ്രശ്നങ്ങൾ ലഭിക്കുന്നത് എല്ലായ്പ്പോഴും ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു, മിൽസ് ഗുണിച്ചാലും തൊഴിലാളികളുടെ ആവശ്യം വർദ്ധിച്ചു. ജോലി അന്വേഷിക്കുന്ന സംഖ്യകൾ എല്ലായ്പ്പോഴും ലഭ്യമായ ജോലികളേക്കാൾ കൂടുതലായിരുന്നു. മില്ലുകളിലേക്കുള്ള പ്രവേശനം നിയന്ത്രിതമായി. അന്തർദ്ദേശീയവാദികൾ സാധാരണയായി പുതിയ റിക്രൂട്ട് ചെയ്യാൻ ഒരു ജോബെബറിന് ഉപയോഗിക്കുന്നു. വളരെ പലപ്പോഴും ജോൺ പഴയതും വിശ്വസ്തവുമായ ഒരു തൊഴിലാളിയായിരുന്നു. തന്റെ ഗ്രാമത്തിൽ നിന്ന് ആളുകളെ മോസുകൾ ഉറപ്പാക്കി, നഗരത്തിൽ സ്ഥിരതാമസമാക്കി, പ്രതിസന്ധി ഘട്ടങ്ങളിൽ അവർക്ക് പണം നൽകി. അതിനാൽ ചില അധികാരവും അധികാരവുമുള്ള ഒരു വ്യക്തിയായി. അവൻ തന്റെ പ്രീതിക്കായി പണവും സമ്മാനങ്ങളും ആവശ്യപ്പെട്ടു തുടങ്ങി.
ഫാക്ടറി തൊഴിലാളികളുടെ എണ്ണം കാലക്രമേണ വർദ്ധിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, നിങ്ങൾ കാണുന്നതുപോലെ, അവർ മൊത്തം വ്യാവസായിക തൊഴിലാളികളുടെ ഒരു ചെറിയ അനുപാതമായിരുന്നു.
Language: Malayalam