Soos u gesien het, het die moderne nasionalisme in Europa geassosieer met die vorming van nasiestate. Dit het ook ‘n verandering in mense se begrip van wie hulle was, en wat hul identiteit en gevoel van behoort gedefinieer het, beteken. Nuwe simbole en ikone, nuwe liedjies en idees het nuwe skakels gesmee en die grense van gemeenskappe herdefinieer. In die meeste lande was die maak van hierdie nuwe nasionale identiteit ‘n lang proses. Hoe het hierdie bewussyn in Indië na vore gekom?
In Indië en soos in baie ander kolonies, is die groei van moderne nasionalisme intiem gekoppel aan die anti-koloniale beweging. Mense het hul eenheid begin ontdek in die proses van hul stryd met kolonialisme. Die gevoel van onderdrukkings onder kolonialisme het ‘n gedeelde band gegee wat baie verskillende groepe saamgebind het. Maar elke klas en groep het die gevolge van kolonialisme anders gevoel, hul ervarings was uiteenlopend, en hul idees van vryheid was nie altyd dieselfde nie. Die Kongres onder Mahatma Gandhi het hierdie groepe binne een beweging probeer smee. Maar die eenheid het nie sonder konflik na vore gekom nie. In ‘n vroeëre handboek het u gelees oor die groei van nasionalisme in Indië tot die eerste dekade van die twintigste eeu.
In hierdie hoofstuk haal ons die verhaal uit die 1920’s en bestudeer die nie-samewerking en burgerlike ongehoorsaamheidsbewegings. Ons sal ondersoek hoe die Kongres probeer het om die nasionale beweging te ontwikkel, hoe verskillende sosiale groepe aan die beweging deelgeneem het, en hoe nasionalisme die verbeelding van mense aangegryp het. Language: Afrikaans