ნაციონალიზმი ვრცელდება, როდესაც ადამიანები იწყებენ სჯერათ, რომ ისინი ყველა ერთი და იგივე ერის ნაწილია, როდესაც ისინი აღმოაჩენენ გარკვეულ ერთიანობას, რომელიც მათ ერთმანეთთან აკავშირებს. როგორ გახდა ერი ხალხის გონებაში რეალობად? როგორ განავითარებდნენ სხვადასხვა თემებს, რეგიონებსა თუ ენობრივ ჯგუფებს, რომლებიც კოლექტიური კუთვნილების გრძნობას განუვითარდათ?
კოლექტიური კუთვნილების ეს გრძნობა ნაწილობრივ მოხდა გაერთიანებული ბრძოლების გამოცდილებით. მაგრამ ასევე იყო მრავალფეროვანი კულტურული პროცესი, რომლის მეშვეობითაც ნაციონალიზმმა დაიპყრო ხალხის წარმოსახვა. ისტორია და მხატვრული ლიტერატურა, ფოლკლორული და სიმღერები, პოპულარული ანაბეჭდები და სიმბოლოები, ყველამ მონაწილეობა მიიღო ნაციონალიზმის დამზადებაში.
ერის ვინაობა, როგორც მოგეხსენებათ (იხ. თავი 1), ყველაზე ხშირად სიმბოლოა ფიგურაში ან გამოსახულებაში. ეს ხელს უწყობს იმიჯის შექმნას, რომლითაც ხალხს შეუძლია ერის იდენტიფიცირება. ეს იყო მეოცე საუკუნეში, ნაციონალიზმის ზრდასთან ერთად, რომ ინდოეთის ვინაობა ვიზუალურად იყო დაკავშირებული ბჰარატ მატას გამოსახულებასთან. სურათი პირველად შეიქმნა Bankim Chandra chattopadhyay. 1870 -იან წლებში მან დაწერა ‘ვანდე მატარამი’, როგორც სამშობლოს ჰიმნი. მოგვიანებით იგი შედიოდა მის რომანში ანანდამათში და ფართოდ მღეროდა ბენგალში Swadeshi მოძრაობის დროს. Swadeshi- ის მოძრაობით გადაადგილებული, აბანინდრანათ თაგორმა დახატა ბჰარატ მატას ცნობილი სურათი (იხ. სურათი 12). ამ ნახატში Bharat Mata ასახულია, როგორც ასკეტური ფიგურა; ის არის მშვიდი, კომპოზიციური, ღვთიური და სულიერი. მომდევნო წლებში, Bharat Mata- ს გამოსახულებამ შეიძინა მრავალი განსხვავებული ფორმა, რადგან იგი გავრცელდა პოპულარულ ანაბეჭდებში და სხვადასხვა მხატვრების მიერ იყო დახატული (იხ. სურათი 14). ამ დედის ფიგურისადმი ერთგულება განიხილებოდა, როგორც ნაციონალიზმის მტკიცებულება. ნაციონალიზმის იდეები ასევე განვითარდა ინდური ფოლკლორის აღორძინების მოძრაობის გზით. მეცხრამეტე საუკუნის ბოლოს ინდოეთში, ნაციონალისტებმა დაიწყეს ხალხური ზღაპრების ჩაწერა, რომლებიც მღეროდნენ ბარდებით და მათ დაათვალიერეს სოფლები ხალხური სიმღერებისა და ლეგენდების მოსაგროვებლად. მათი აზრით, ამ ზღაპრებმა ნამდვილი სურათი მისცეს ტრადიციულ კულტურას, რომელიც გარედან ძალების მიერ კორუმპირებული და დაზიანებული იყო. აუცილებელი იყო ამ ხალხური ტრადიციის შენარჩუნება, რათა აღმოაჩინოთ ადამიანის ეროვნული თვითმყოფადობა და აღადგინოთ სიამაყის გრძნობა წარსულში. ბენგალაში, რაბინდრანათ თაგორმა თავად დაიწყო ბალადების, ბაგა -რითმების და მითების შეგროვება და ხალხური აღორძინებისკენ მიჰყავდა მოძრაობა. მადრასში, Natesa Sastri- მა გამოაქვეყნა ტამილური ხალხური ზღაპრების მასიური ოთხი ტომი კოლექცია, სამხრეთ ინდოეთის ფოლკლორი. მას სჯეროდა, რომ ფოლკლორი იყო ეროვნული ლიტერატურა; ეს იყო “ხალხის რეალური აზრებისა და მახასიათებლების ყველაზე სანდო გამოვლინება”.
როგორც ეროვნული მოძრაობა განვითარდა, ნაციონალისტური ლიდერები უფრო და უფრო გააცნობიერეს ასეთი ხატები და სიმბოლოები ხალხის გაერთიანებაში და მათში შთაგონებული ნაციონალიზმის განცდა. ბენგალში Swadeshi მოძრაობის დროს შეიქმნა ტრიკოლორის დროშა (წითელი, მწვანე და ყვითელი). მას ჰქონდა რვა ლოტუსი, რომლებიც წარმოადგენენ ბრიტანული ინდოეთის რვა პროვინციას და ნახევარმთვარის მთვარე, რომელიც წარმოადგენდა ინდუსებს და მუსლიმებს. 1921 წლისთვის განდიჯიმ შეიმუშავა Swaraj დროშა. ეს კვლავ ტრიკოლორი (წითელი, მწვანე და თეთრი) იყო და ცენტრში ჰქონდა დაწნული ბორბალი, რომელიც წარმოადგენდა თვითდახმარების განდიანის იდეალს. დროშის ტარება, მას მაღლა ასვლა, მარტის დროს გახდა დაუცველის სიმბოლო.
ნაციონალიზმის გრძნობის შექმნის კიდევ ერთი საშუალება იყო ისტორიის ხელახლა ინტერპრეტაციით. მეცხრამეტე საუკუნის ბოლოს ბევრმა ინდიელმა დაიწყო შეგრძნება, რომ ერის სიამაყის განცდაში, ინდოეთის ისტორია სხვაგვარად უნდა ყოფილიყო ფიქრი. ბრიტანელებმა ინდოელები დაინახეს, როგორც ჩამორჩენილი და პრიმიტიული, საკუთარი თავის მმართველობად. ამის საპასუხოდ, ინდოელებმა დაიწყეს წარსულის დათვალიერება ინდოეთის დიდი მიღწევების აღმოჩენისთვის. მათ წერდნენ საშვილიშვილო მოვლენების შესახებ ძველ დროში, როდესაც ხელოვნება და არქიტექტურა, მეცნიერება და მათემატიკა, რელიგია და კულტურა, სამართალი და ფილოსოფია, ხელნაკეთობები და ვაჭრობა აყვავდა. ამ დიდებულ დროს, მათი აზრით, მოჰყვა დაცემის ისტორია, როდესაც ინდოეთი კოლონიზირდა. ეს ნაციონალისტური ისტორიები მკითხველს მოუწოდა, რომ წარსულში ამაყობდნენ ინდოეთის უდიდესი მიღწევებით და იბრძოლონ ბრიტანეთის მმართველობით ცხოვრების საშინელი პირობების შეცვლისთვის.
ხალხის გაერთიანების ეს ძალისხმევა პრობლემების გარეშე არ იყო. როდესაც წარსული განადიდებული იყო ინდუსური, როდესაც აღინიშნა სურათები ინდუსური იკონოგრაფიიდან, მაშინ სხვა თემების ხალხი თავს დატოვებდა.
დასკვნა
ამრიგად, კოლონიური მთავრობის წინააღმდეგ მზარდი რისხვა აერთიანებდა სხვადასხვა ჯგუფებსა და ინდიელთა კლასებს მეოცე საუკუნის პირველ ნახევარში თავისუფლებისთვის საერთო ბრძოლაში. კონგრესი მაჰატმა განდის ხელმძღვანელობით ცდილობდა ხალხის საჩივრების გადაცემას დამოუკიდებლობისთვის ორგანიზებულ მოძრაობებში. ასეთი მოძრაობებით ნაციონალისტები ცდილობდნენ ეროვნული ერთიანობის გაყალბებას. როგორც ვნახეთ, ამ მოძრაობებში მრავალფეროვანი ჯგუფები და კლასები მონაწილეობდნენ მრავალფეროვანი მისწრაფებებითა და მოლოდინებით. იმის გამო, რომ მათი მწუხარება ფართო მასშტაბით იყო, კოლონიური მმართველობისგან თავისუფლება სხვადასხვა ადამიანებს სხვადასხვა საგნებს ნიშნავდა. კონგრესი მუდმივად ცდილობდა განსხვავებების მოგვარებას და უზრუნველყოს, რომ ერთი ჯგუფის მოთხოვნები არ გაუცხოებულიყო სხვა. ეს არის ზუსტად ის, რის გამოც მოძრაობის შიგნით ერთიანობა ხშირად იშლებოდა. კონგრესის საქმიანობის მაღალ წერტილებსა და ნაციონალისტური ერთიანობას მოჰყვა ჯგუფებს შორის უთანხმოების და შინაგანი კონფლიქტის ფაზები.
სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ის, რაც წარმოიქმნა, იყო ერი, რომელსაც აქვს მრავალი ხმა, რომელსაც სურდა კოლონიური მმართველობისგან თავისუფლება.
Language: Georgion