بسیاری از مورخان استدلال کرده اند که فرهنگ چاپ شرایطی را ایجاد کرده است که انقلاب فرانسه در آن رخ داده است. آیا می توانیم چنین ارتباطی برقرار کنیم؟
معمولاً سه نوع استدلال مطرح شده است.
اول: چاپ ایده های متفکران روشنگری را محبوب کرد. در مجموع ، نوشته های آنها تفسیر انتقادی در مورد سنت ، خرافات و استبداد ارائه می داد. آنها به جای عرف ، برای قاعده عقل استدلال كردند و خواستار اینكه همه چیز از طریق استفاده از عقل و عقلانیت مورد قضاوت قرار گیرد. آنها به اقتدار مقدس کلیسا و قدرت استبدادی دولت حمله کردند و بدین ترتیب مشروعیت یک نظم اجتماعی مبتنی بر سنت را از بین بردند. نوشته های ولتر و روسو به طور گسترده ای خوانده شد. و کسانی که این کتاب ها را می خوانند ، جهان را از طریق چشمان جدید ، چشمان سؤال کننده ، انتقادی و منطقی دیدند.
دوم: چاپ فرهنگ جدیدی از گفتگو و بحث ایجاد کرد. تمام ارزش ها ، هنجارها و نهادها توسط عموم مردم که از قدرت عقل آگاه شده بودند ، مجدداً مورد بررسی قرار گرفتند و نیاز به زیر سوال بردن ایده ها و عقاید موجود را تشخیص دادند. در این فرهنگ عمومی ، ایده های جدید انقلاب اجتماعی به وجود آمد ،
سوم: در دهه 1780 ادبیات بیرون زدگی وجود داشت که حق امتیاز را مسخره می کرد و از اخلاق آنها انتقاد می کرد. در این فرآیند ، سؤالاتی درباره نظم اجتماعی موجود ایجاد کرد. کارتون ها و کاریکاتورها به طور معمول نشان می دهند که سلطنت فقط در لذت های حسی جذب می شود در حالی که افراد عادی دچار مشکلات عظیمی می شوند. این ادبیات زیرزمینی را منتشر کرد و منجر به رشد احساسات خصمانه علیه سلطنت شد.
چگونه به این استدلال ها نگاه می کنیم؟ شکی نیست که چاپ به گسترش ایده ها کمک می کند. اما باید به یاد داشته باشیم که مردم فقط یک نوع ادبیات را نخوانده اند. اگر آنها ایده های ولتر و روسو را بخوانند ، آنها نیز در معرض تبلیغات سلطنتی و کلیسا قرار می گرفتند. آنها مستقیماً تحت تأثیر هر آنچه می خوانند یا دیدند تحت تأثیر قرار نگرفتند. آنها برخی از ایده ها را پذیرفتند و دیگران را رد کردند. آنها چیزهای خود را تفسیر کردند. چاپ به طور مستقیم ذهن خود را شکل نمی داد ، اما امکان تفکر متفاوت را باز کرد.
Language: Persian