Кінуць рух у Індыі Збой місіі Cripps і наступствы Другой сусветнай вайны стварылі шырокае незадавальненне ў Індыі. Гэта прымусіла Гандзідзі пачаць рух, заклікаючы да поўнага выхаду брытанцаў з Індыі. Працоўны камітэт Кангрэса ў сваім пасяджэнні ў Вардзе 14 ліпеня 1942 г. прыняў гістарычную рэзалюцыю “кінуць Індыю” з патрабаваннем неадкладнага перадачы ўлады індзейцам і адмовіцца ад Індыі. 8 жніўня 1942 г. у Бамбеі Камітэт Кангрэса “Усім Індыяй” падтрымаў рэзалюцыю, якая заклікала да негвалтоўнай масавай барацьбы ў самым шырокім маштабе па ўсёй краіне. Менавіта з гэтай нагоды Гандзідзі выступіў з вядомай прамовай “Do або Die”. Заклік да “кінуць Індыю” амаль прывёў дзяржаўную тэхніку ў тупік у большай частцы краіны, калі людзі добраахвотна кінуліся ў гушчы руху. Людзі назіралі за Hartals, і дэманстрацыі і працэсіі суправаджаліся нацыянальнымі песнямі і лозунгамі. Рух быў сапраўды масавым рухам, які ўнёс у свае амбіцыйныя тысячы звычайных людзей, а менавіта студэнтаў, рабочых і сялян. У ім таксама адбыўся актыўны ўдзел лідэраў, а менавіта: Джэйпракаш Нараян, Аруна Асаф Алі і Рам Манохар Лохія і многія жанчыны, такія як Матангіні Хазра ў Бенгаліі, Канаклата Баруа ў Асам і Рама Дэві ў Адышы. Брытанцы адказалі з вялікай сілай, але спатрэбілася больш за год, каб здушыць рух.   Language: Belarusian