Η αποτυχία της αποστολής Cripps και των επιπτώσεων του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου δημιούργησε εκτεταμένη δυσαρέσκεια στην Ινδία. Αυτό οδήγησε τον Gandhiji να ξεκινήσει ένα κίνημα που ζητούσε πλήρη απόσυρση των Βρετανών από την Ινδία. Η Επιτροπή Εργασίας του Κογκρέσου, στη συνάντησή της στο Wardha στις 14 Ιουλίου 1942, πέρασε το ιστορικό ψήφισμα «Quit India» ζητώντας την άμεση μεταφορά εξουσίας στους Ινδούς και εγκατέλειψε την Ινδία. Στις 8 Αυγούστου 1942 στη Βομβάη, η επιτροπή του Κογκρέσου All India ενέκρινε το ψήφισμα που ζήτησε έναν μη βίαιο μαζικό αγώνα για την ευρύτερη δυνατή κλίμακα σε ολόκληρη τη χώρα. Ήταν με αυτή την ευκαιρία ότι ο Gandhiji έδωσε τη διάσημη ομιλία «do or die». Η έκκληση για «διακοπή της Ινδίας» έφερε σχεδόν το κρατικό μηχανισμό σε στάση σε μεγάλα τμήματα της χώρας, καθώς οι άνθρωποι έπεσαν οικειοθελώς στο πάχος του κινήματος. Οι άνθρωποι που παρατηρούσαν τα Hartals και οι διαδηλώσεις και οι πομπές συνοδεύονταν από εθνικά τραγούδια και συνθήματα. Το κίνημα ήταν πραγματικά ένα μαζικό κίνημα που έφερε στο πεδίο χιλιάδες απλούς ανθρώπους, δηλαδή τους μαθητές, τους εργαζόμενους και τους αγρότες. Είδε επίσης την ενεργό συμμετοχή των ηγετών, δηλαδή, τον Jayprakash Narayan, τον Aruna Asaf Ali και τον Ram Manohar Lohia και πολλές γυναίκες όπως ο Matangini Hazra στη Βεγγάλη, η Kanaklata Barua στο Assam και ο Rama Devi στο Odisha. Οι Βρετανοί απάντησαν με μεγάλη δύναμη, αλλά χρειάστηκαν περισσότερο από ένα χρόνο για να καταστείλει το κίνημα. Language: Greek