Мо дар бораи таҷрибаҳои беадолатона дар интихобот бисёр хондем. Дар бораи рӯзномаҳо ва ҳисоботи телевизионӣ одатан ба чунин иттиҳом ишора мекунанд. Аксари ин ҳисоботҳо дар бораи зерин иборатанд:
• Фарогирии номҳои бардурӯғ ва аз байн рафтани номҳои ҳақиқӣ дар рӯйхати интихобкунандагон;
• Истифодаи нодурусти воситаҳои давлатӣ ва шахсони мансабдор аз ҷониби ҳизби ҳоким:
– аз ҷониби номзадҳои сарватманд ва ҳизбҳои бузург аз ҳад зиёд сарф кардани пул; ва
• тарсондани овоздиҳандагон ва ба рӯзи овоздиҳӣ тақдим кардан.
Бисёре аз ин ҳисобот дурустанд. Вақте ки мо ин гузоришҳоро мехонем ё мебинем, мо бадбахт мешавем. Аммо хушбахтона онҳо дар ин миқёс нестанд, то ҳадафи интихоботи интихоботро мағлуб кунанд. Ин равшан мегардад, агар мо саволи асосиро гирем: агар мо як ҳизбро ба даст оред ва на ба қувват оварем ва на барои насли маъмулӣ? Ин саволи ҳаётан муҳим аст. Биёед бодиққат ҷиҳатҳои гуногуни ин саволро дида бароем.
Language: Tajik