ನಮಗೆ ಸಂವಿಧಾನ ಏಕೆ ಬೇಕು ಮತ್ತು ಸಂವಿಧಾನಗಳು ಏನು ಮಾಡುತ್ತವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾದ ಉದಾಹರಣೆಯು ಉತ್ತಮ ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ. ಈ ಹೊಸ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ಮತ್ತು ತುಳಿತಕ್ಕೊಳಗಾದವರು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸಮಾನವಾಗಿ ಬದುಕಲು ಯೋಜಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ನಂಬುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಭಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಕಾಪಾಡಲು ಬಯಸಿದ್ದರು. ಬಹುಮತದ ಆಡಳಿತದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ತತ್ವವು ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಪ್ಪು ಬಹುಮತವು ಉತ್ಸುಕವಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ಸಾಕಷ್ಟು ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಬಯಸಿದ್ದರು. ಬಿಳಿ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರು ಅದರ ಸವಲತ್ತುಗಳು ಮತ್ತು ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಉತ್ಸುಕರಾಗಿದ್ದರು.
ಸುದೀರ್ಘ ಮಾತುಕತೆಗಳ ನಂತರ ಎರಡೂ ಪಕ್ಷಗಳು ರಾಜಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡವು. ಬಹುಮತದ ಆಡಳಿತದ ತತ್ವ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಒಂದು ಮತವನ್ನು ಬಿಳಿಯರು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಬಡವರಿಗೆ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಕೆಲವು ಮೂಲಭೂತ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲು ಅವರು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಬಹುಮತದ ನಿಯಮವು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕರಿಯರು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು .. ಬಹುಪಾಲು ಜನರು ಬಿಳಿ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವರು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಈ ರಾಜಿ ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಈ ರಾಜಿ ಹೇಗೆ ಕಾರ್ಯಗತಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ? ಅವರು ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ನಂಬುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ಸಹ, ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಈ ನಂಬಿಕೆ ಮುರಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಏನು?
ಅಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಬೆಳೆಸುವ ಮತ್ತು ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಏಕೈಕ ಮಾರ್ಗವೆಂದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಪಾಲಿಸುವ ಆಟದ ಕೆಲವು ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಬರೆಯುವುದು. ಈ ನಿಯಮಗಳು ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಆಡಳಿತಗಾರರನ್ನು ಹೇಗೆ ಆರಿಸಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಚುನಾಯಿತ ಸರ್ಕಾರಗಳಿಗೆ ಏನು ಮಾಡಲು ಅಧಿಕಾರವಿದೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಏನು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಈ ನಿಯಮಗಳು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತವೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಈ ನಿಯಮಗಳು ನಾಗರಿಕರ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತವೆ. ವಿಜೇತರು ಅವುಗಳನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ಈ ನಿಯಮಗಳು ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತವೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕನ್ನರು ಇದನ್ನೇ ಮಾಡಿದರು. ಅವರು ಕೆಲವು ಮೂಲಭೂತ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಈ ನಿಯಮಗಳು ಸರ್ವೋಚ್ಚವಾಗುತ್ತವೆ, ಯಾವುದೇ ಸರ್ಕಾರವು ಇವುಗಳನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವರು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಈ ಮೂಲ ನಿಯಮಗಳ ಗುಂಪನ್ನು ಸಂವಿಧಾನ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಸಂವಿಧಾನ ತಯಾರಿಕೆ ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾಕ್ಕೆ ಅನನ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ದೇಶವು ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಜನರ ಗುಂಪುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಅವರ ಸಂಬಂಧವು ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾದ ಬಿಳಿಯರು ಮತ್ತು ಕರಿಯರ ನಡುವೆ ಕೆಟ್ಟದ್ದಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಜನರು ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಮತ್ತು ಆಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಇಲ್ಲದಿರಲಿ, ವಿಶ್ವದ ಹೆಚ್ಚಿನ ದೇಶಗಳು ಈ ಮೂಲಭೂತ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರಬೇಕು. ಇದು ಕೇವಲ ಸರ್ಕಾರಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ಸಂಘವು ತನ್ನ ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿರಬೇಕು. ಇದು ನಿಮ್ಮ ಪ್ರದೇಶದ ಕ್ಲಬ್, ಸಹಕಾರಿ ಸಮಾಜ ಅಥವಾ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷವಾಗಿರಬಹುದು, ಅವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಸಂವಿಧಾನದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.
ಹೀಗಾಗಿ, ಒಂದು ದೇಶದ ಸಂವಿಧಾನವು ಲಿಖಿತ ನಿಯಮಗಳ ಒಂದು ಗುಂಪಾಗಿದ್ದು, ಇದನ್ನು ಒಂದು ದೇಶದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ವಾಸಿಸುವ ಎಲ್ಲ ಜನರು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಸಂವಿಧಾನವು ಒಂದು ಭೂಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ (ನಾಗರಿಕರು ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ) ವಾಸಿಸುವ ಜನರ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಮತ್ತು ಜನರು ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರದ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಕಾನೂನು. ಸಂವಿಧಾನವು ಅನೇಕ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತದೆ:
• ಮೊದಲಿಗೆ, ಇದು ವಿಭಿನ್ನ ರೀತಿಯ ಜನರು ಒಟ್ಟಿಗೆ ವಾಸಿಸಲು ಅಗತ್ಯವಾದ ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಸಮನ್ವಯದ ಮಟ್ಟವನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತದೆ:
• ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ಸರ್ಕಾರವು ಹೇಗೆ ರಚನೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಇದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತದೆ, ಯಾವ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ;
• ಮೂರನೆಯದಾಗಿ, ಇದು ಸರ್ಕಾರದ ಅಧಿಕಾರಗಳ ಮೇಲಿನ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕರ ಹಕ್ಕುಗಳು ಏನೆಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ; ಮತ್ತು
• ನಾಲ್ಕನೆಯದಾಗಿ, ಇದು ಉತ್ತಮ ಸಮಾಜವನ್ನು ರಚಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಜನರ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತದೆ.
ಸಂವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ದೇಶಗಳು ಅಗತ್ಯವಾಗಿ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವಾದ ಎಲ್ಲಾ ದೇಶಗಳು ಸಂವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಗ್ರೇಟ್ ಬ್ರಿಟನ್ ವಿರುದ್ಧದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಯುದ್ಧದ ನಂತರ, ಅಮೆರಿಕನ್ನರು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಕ್ರಾಂತಿಯ ನಂತರ, ಫ್ರೆಂಚ್ ಜನರು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ಅನುಮೋದಿಸಿದರು. ಅಂದಿನಿಂದ ಇದು ಲಿಖಿತ ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದು ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ.
Language: Kannada