B’fhéidir go mbeadh ionadh ort cén fáth a raibh na déantóirí bunreachta chomh sonrach sin maidir le ráthaíochtaí scríofa a sholáthar faoi chearta na mionlach. Cén fáth nach bhfuil aon ráthaíochtaí speisialta ann don chuid is mó? Bhuel, mar gheall ar an gcúis shimplí go dtugann obair an daonlathais cumhacht don chuid is mó. Is í an teanga, an cultúr agus an reiligiún de mhionlaigh a dteastaíonn cosaint speisialta uathu. Seachas sin, d’fhéadfaidís faillí a dhéanamh orthu nó an bonn a bhaint de faoi thionchar teanga, reiligiún agus cultúr an tromlaigh.
Sin é an fáth go sonraíonn an Bunreacht cearta cultúrtha agus oideachais na mionlach:
■ Tá sé de cheart ag aon chuid de shaoránaigh a bhfuil teanga nó cultúr ar leith acu é a chaomhnú.
■ Ní féidir ligean isteach in aon institiúid oideachais a choinníonn an rialtas nó cúnamh rialtais a fháil d’aon saoránach ar fhoras reiligiúin nó teanga.
■ Tá sé de cheart ag gach mionlach institiúidí oideachais dá rogha féin a bhunú agus a riaradh. Anseo ní chiallaíonn an mionlach ach mionlach reiligiúnach ar an leibhéal náisiúnta. I roinnt áiteanna tá tromlach ag daoine a labhraíonn teanga ar leith; Tá daoine a labhraíonn teanga dhifriúil i mionlach. Mar shampla, is tromlach iad daoine a labhraíonn Teileagúis i Andhra Pradesh. Ach is mionlach iad i stát comharsanachta Karnataka. Is ionann Sikhs agus tromlach i Punjab. Ach is mionlach iad i Rajasthan, Haryana agus Delhi.
Language: Irish