भारतबाट इन्डेन्टेज श्रम माइग्रेसनको उदाहरणले उन्नाइसौं शताब्दीको संसारको दुईतर्फी प्रकृतिलाई पनि चित्रण गर्दछ। यो द्रुत आर्थिक बृद्धिको संसार पनि हो र केहि र गरीबीको लागि केहि र अन्यहरूका लागि उच्च आयहरू, केहि क्षेत्रमा र अन्यमा जबरजस्ती फारमहरूको लागि एक ठूलो आय।
उन्नाइसौं शताब्दीमा, सयौं हजारौं भारतीय र चिनियाँ मजदुरहरू बोटेशनहरूमा काम गर्न गए जसले विश्वभरि विश्वव्यापी छ। भारतमा इन्डेक्ट गरिएको मजदूरहरूलाई सम्झौता अन्तर्गत भाडामा लिइएको थियो जसले आफ्नो रोजगारदाताको वृक्षावस्थामा years बर्ष काम गरे पछि भारतत फर्कने प्रतिज्ञा गरिएको थियो।
अधिकांश भारतीय इन्डेन्टेड कामदारहरू पूर्वी उत्तर प्रदेश, बिधि भारदार र तमिल Nadu को सुख्खा जिल्लाहरु को वर्तमान को क्षेत्रहरु देखि आएका छन्। उन्नाइसौं शताब्दीको बीचमा यी क्षेत्रहरूले धेरै परिवर्तनहरू घटे, जमिन भित्र जग्गा बृद्धि भएपछि ती जग्गा खान र बर्नापनको लागि हटाइयो। यो सबै प्रभावित। गरिबको जीवन: तिनीहरू उनीहरूको भाँडा तिर्न असफल भए, उनीसँग साह्रै मौका भए र कामको खोजीमा बसाई सरेका थिए।
भारतीय इन्डेन्टेड आप्रवासीहरूको मुख्य गन्तव्य क्यारिबियन टापुहरू (मुख्यतया trinbead, गुजाना र सनम), मौरियस र फिजी थियो। नजिकैको घर, तमिल आप्रवासीहरू सियालन र मलायामा गए। असंदगत मजदुरहरु असममा भर्ना भएका थिए।
भर्ती रोजगारदाताहरूले संलग्न गरेको एजेन्टहरू द्वारा भर्ती गर्यो र एउटा सानो आयोग भुक्तान गरियो। धेरै आन्तनहरू बोझहरू भाग्ने वा उनीहरूको घरको गाउँहरूमा गरिबी वा दमनबाट उम्कन आशामा सहमत भए। एजेन्टहरूले सम्भाव्य प्रवासीहरू पनि अन्तिम गन्तव्यहरू, यात्रा, कामको प्रकृति, र बस्ने र काम गर्ने अवस्थाहरूको बारेमा गलत जानकारीहरू प्रदान गरेर सम्भावित आप्रवासीहरूलाई प्रयत्न गरे। अक्सर आप्रवासीहरूलाई समेत भनिएको थिएन कि उनीहरू लामो समुद्री यात्रामा जान्छन्। कहिलेकाँही एजेन्टहरूले पनि जबरजस्ती इच्छुक आप्रवासी आप्रवासीहरू अपहरण गर्दछन्।
उन्नाइसौं शताब्दीको इन्डेन्टिकलाई ‘दासत्वको नयाँ प्रणालीको रूपमा वर्णन गरिएको छ। बोटनमार्फत आगमनमा, मजदूरहरूले उनीहरूले कल्पना गरेको भन्दा फरक हुने परिस्थिति फेला पारे। जीवित र काम गर्ने परिस्थिति कठोर थियो, र त्यहाँ केही कानूनी अधिकारहरू थिए।
तर कामदारहरूले आफ्नो बाँचेकाहरूको आफ्नै तरिका पत्ता लगाए। तिनीहरू सबै ज wild ्गलीमा भागे, यदि तिनीहरूले कडा सजाय सामना गरे भने। अरूले व्यक्तिगत र सामूहिक आत्मविश्वासका नयाँ रूपहरू विकास गरे, विभिन्न सांस्कृतिक रूपहरू, पुरानो र नयाँ। त्रिनिडाडमा वार्षिक मुराराम जुत्तामा परिवर्तन गरिएको थियो ‘हसचल (इमाम हुजेलका लागि) जहाँ सबै जातिहरू छन्। त्यस्तै राष्ट्रिय आग्गै स्टार बब गालेले क्यारिबियनसँग सामाजिक र सांस्बुलसँग प्रख्यात बनाएको छ। ‘चटनी संगीत’, त्रिनिडाद र गुयानामा लोकप्रिय, पोष्ट-इन्डेन्टेड अनुभवको अर्को रचनात्मक समकालीन अभिव्यक्ति हो। सांस्कृतिक फ्यूजनका यी रूपहरू विश्वव्यापी संसारको निर्माणको अंश हुन्, जहाँ विभिन्न ठाउँहरू मिश्रित हुन्छन्, उनीहरूको मूल विशेषताहरू हराउँछन् र पूर्ण रूपमा नयाँ हुन्छन्।
धेरैजसो इन्डेन्टेड कामदारहरू उनीहरूको सम्झौता समाप्त भएपछि वा भारतमा छोटो आण्ड पछि आफ्ना नयाँ घरहरूमा फर्के। फलस्वरूप, यी देशहरूमा भारतीय वंशका ठूला समुदायहरू छन्। के तपाईंले नोबेल पुरस्कार-विजेता लेखकको बारेमा सुन्नुभयो? तपाईं मध्ये केही वेस्ट इन्द्रिक मुहाइट्स क्राइकेटर शिनरेन चण्डससेरूल र रमम्री सवारी को शोषणहरु को शोषणहरु को पालना गर्न सक्छ। यदि तपाईंले सोच्नुभएको छ कि उनीहरूको नाम किन ध्वनिको कारणले भनेका छन्, भारतीय, उत्तर यो हो कि तिनीहरू भारतबाट टाढाका श्रम आप्रवासीहरूबाट ओर्लिएका छन्।
1 00 मध्ये 1 00 मध्ये भारतका राष्ट्रवादी नेताहरूले इन्डेक्टेड श्रम माइग्रेसन प्रणालीको विरोध गर्न थाले र अपमानजनक र क्रूरताको रूपमा। यो 1 192.1 मा समाप्त भयो। यद्यपि धेरै दशकहरूमा भारत इन्डेडिएज वर्कर्सका सन्तानहरू, क्यारिबियन टापुहरूमा असन्तुष्ट भइन्। नाप्नालको केही समय नर्सानीहरूले आफ्नो घाटा र अलगावलाई कब्जा गरे।
Language: Nepali